Mömmublogg og krúttfærsla.

Dagurinn í dag var góður þó hann væri ekki eins fallegur og í gær.

Dálítið þungbúinn, en milt veður.

Eins og sjá má.

Fröken Hanna Sól í góðum gír.

Systurnar klappa kisu.

Og Sigurjón Dagur kom í heimsókn.

Þessi er spes fyrir Hrönn.

Dótið skoðað.

Og Ásthildur ákvað að gera sig fína.  Það var rafmagnslaus dagur á leikskólanum.  slökkt á öllum ljósum og bara luktir og vasaljós.  Rosalega spennandi.

Sumir eru bara rosalega fínir.

Auðvitað þarf maður svo að skoða sig í speglinum.

Það er spegilinn sem er kámugur ekki barnið.

RRRRROOOOOSSSSAAALLLEEEEGAAAA fín.

Leika við Úlf er líka gaman.

Fagur er fiskur í sjó......

Og þessa mynd tók Hanna Sól.

Svo var dansað.

Af innlifun.

Og auðvitað Grand finale.....

En eg segi góða nótt.  Megi allir góðir vættir vaka með ykkur og vernda.

Mótmælafundur á Silfurtorgi kl. þrjú á morgun laugardag - sjáumst!

Fólk sem fer á borgaralega mótmælafundi segir allflest að það sé sálarbætandi að hitta annað fólk, sem er með sömu skoðanir, bera sömu áhyggjur og finna að það stendur ekki eitt.  Ég get alveg tekið undir þetta.  Það er að mínu mati á við tíma hjá góðum sálfræðingi.  Maður fer heim léttari í skapi eins og fargi hafi verið létt af manni, þó hefur ekki mikið gerst í sjálfu sér, nema að örlítill dropi hefur aðeins holað steininn.  En það hefur samt sem áður gerst eitthvað merkilegt, og þegar þetta litla merkilega safnast saman þá skilar það árangri. 

Fólk er að hneykslast á grímum, hneykslast á ræðumönnum, og jafnvel ganga sumir svo langt að tala niður til þeirra sem leggja á sig að mótmæla ástandinu.  Eins svo það sé enginn ástæða til að gera neitt.  Þetta sé allt í himnalagi eða náttúrulögmál.  Það fólk hlýtur að halda að forráðamenn þjóðarinnar séu ósnertanlegir, og allt satt og rétt sem frá þeim kemur.  Ég ætla ekki að setjast í þann forarpytt að tala mig út um slíkt, en vil bara segja þetta; við hin sem ekki erum ánægð með ástandið og teljum að það sé bæði hægt að gagnrýna stjórnvöld og hafa áhrif á gang mála, þurfum að mæta og standa með okkur sjálfum og öllum hinum.  Þið verðið ekki fyrir vonbrigðum.

Það verður þriðji fundurinn á Silfurtorgi á morgun kl. 15.00 kl. þrjú.  Ræðumenn dagsins verða Linda Jónsdóttir almenningur og hestakona, og Finnbogi Hermannsson sem líka er almenningur og fyrrverandi útvarpsstjóri á Ísafirði. 

Ég spurði ekki en get mér til þess að Guðmundur Þór Kristjánsson verði fundarstjóri. 

Á fyrsta fundinn mættu um 100 manns, á þann síðari um 150 manns, núna verðum við að stefna á 400 manns.  Við getum það alveg.  Ekki sitja heima og súta, heldur klæða sig vel upp og sýna samstöðu á því er meiri þörf en nokkru sinni.  Ef ykkur finnst allt í lagi með ykkur sjálf, hugleiðið þá að það er búið a skuldsetja börnin ykkar langt fram í tímann.  Það þarf að bregðast skjótt við, því sagt er að ný lægð sé á leiðinni í mars - apríl af fólki sem veit miklu betur en okkar ráðalausu ráðamenn sem ætla bara að bíða í rólegheitum fram yfir næsta landsfund Sjálfstæðisflokksins, til að vita hvort þeir springa í loft upp eða ákveði að fara inn í ESB.  Fyrr geta menn ekki gert neitt af viti af þeirra meiningu. Sættum við okkur við svoleiðis?

Ég segi nei.  Ég vil aðgerðir núna.  Stjórnarslit,  þjóðstjórn fram á sumar og kosið í vor.   Þá fyrst verður hægt að fara taka höndum saman og hreinsa upp skítinn.

Þessar myndir eru frá síðasta fundi.  Látum Silfurtorgið fyllast af kröftugum mótmælum á morgun.

 Munið bara að klæða ykkur vel, það getur orðið kalt að standa og hlusta þó hiti sé í ræðumönnum og manni sjálfum. 

 

Fallegur dagur á Ísafirði.

Þetta var fallegur dagur hér á Ísafirði og Suðureyri.  Hver á sér fegra föðurland.

Meira að segja Brandur lætur sig dreyma.

Tekin snemma í morgun.

Og þessi.

Um hádegisbilið.

Fallegt ekki satt?

Birtan verður alltaf skærari og skærari.

Lognið er á sínum stað.

Og Ísafjörður kúrir milli fjallanna.

Magnþrunginn Súgandafjörðurinn.

Allt er bleikt um fjögurleytið.

Ó þú sólroðna ský!

Hér á vinur minn Jón Steinar rætur.

Um fimmleytið voru skýin orðin svona mikið rauð.

Þessar myndir eru fyrir fjallafólkið mitt og ísfirðingana nær og fjær.  Ég segi svo bara góða nótt  og dreymi ykkur vel.  Megi allir góðir vættir vaka með ykkur og vernda.

Fundurinn í Háskólabíó og hugleiðingar vegna hans.

Ég horfði á borgarafundinn í Háskólabíói í gær og var stórhrifin.  Mér líkaði vel allar ræðurnar, þó fannst mér bera af ræður Roberts Wade og Herberts Sveinbjörnssonar að öðrum ólöstuðum.  Öll þessi læti út af ummælum Sigurborgar Sigurgeirsdóttur er í raun óskiljanleg, því hún var að koma að nákvæmlega því sem hún var að gagnrýna.  Hvaða ráðherra átti í hlut skiptir ekki máli að mínu mati, heldur að hún skyldi fá upphringingu þar sem hún er beðin um að tala varlega. 

Ég sé þetta fyrir mér svona:  Guðlaugur Þór fréttir að Sigurborg á að halda ræðu í Háskólabíó um siðabót.  Hann veit að hann hefur komið illa fram við hana og sagt ýmislegt sem hann vill ekki að verði uppljóstrað.  Það grípur hann panik og þar sem hann veit að þær þekkjast ágætlega Sigurborg og Ingibjörg Sólrún hringir hann í Ingibjörgu og biður hana um að reyna að þagga niður í Sigurborgu.  Nú kemur að dómgreindarleysi utanríkisráðherrans, henni finnst þetta í raun og veru allt í lag.  Takið eftir Ingibjörg þurfti ekki að óttast nein ummæli frá Sigurborgu, þvert á móti.  Hvers vegna hringdi hún þá?  Jú hún gerði það fyrir samráðherra sinn sem fannst hann vera í klípu.

Þess vegna skiptir afskaplega litlu máli hvaða ráðherra gerði þessi afglöp, heldur að þeim fyndist þetta vera í lagi.  Það er það sem Sigurborg er að meina, hún veit að Ingibjörg er að hringja fyrir Guðlaug.  Þess vegna bregst hún svona við. 

Ef við hættum einhverntímann að gera aukaatriðin að aðalatriðunum, hefðum við séð þetta á þennan hátt.  En íslendingar eru ekki þannig, heldur fer mannskapurinn í hár saman út af því hvers maður gerði mistök og æpa hátt og snjallt og skiptast í hópa eftir því hvorum ráðherranum menn fylkja sér um og kallast á.  Ég segi hættið þessum barnaskap og skoðið málið í heild sinni.  Þau eru bæði sek, hann um mjög slæma stjórnsýslu hún um dómgreindarleysi.  Ég veit ekki hvort er betra.

 Að vekja athygli með fjarveru sinni.

En svona í framhjáhlaupi, ég á kunningja sem segir gjarnan að einhver hafi vakið athygli með fjarveru sinni.  Og svo sannarlega vakti himinhrópandi athygli auður  stóll D-listan í gær.  Og svona í framhaldi af því, þá fór ég að hugsa um ríkisstjórnina versus almenning.

Á fyrsta fundinn mættu Geir H. Haarde og Þorgerður Katrín, þar voru líka Ingibjörg og Össur.  Hvað hélt þetta fólk að myndi gerast.  Héldu þau að bara nærvera þeirra myndi fá fólk til að gapa og kikna og fyrirgefa allt?  Já ég held það.  Það er til máltæki sem hljóðar svo; Sjaldan launar kálfur ofeldið.  Og við almenningur - ekki þjóðin, eigum okkar stóra hlut  í því hve gjörsamlega úti á túni ráðamenn okkar eru.  Við höfum skapað þessa oföldu kálfa.  Við höfum sofið á verðinum, látið þau vita að allt sem þau segðu og gerðu væri í gúddý.  Án þess að mögla höfum við horft upp á allskonar spillingu og misgjörðir.  En nema von að þau hafi virkilega haldið að enn og aftur myndum við halda kjafti og bugta okkur fyrir nærveru þeirra. 

En það gerðist ekki, og þess vegna urðu þau undrandi og sár.  Hvað var eiginlega að gerast?  Vön því að komast upp með hvað sem var, gat þetta bara ekki verið.  Þetta var ekki þjóðin sem þau þekktu.  Þetta hlaut að vera einhverskonar skríll.  Síðan hafa þau ekki látið sjá sig.  Hafa þurft að hopa og komast jafnvel ekki í veislurhöld og partý fyrir þessu liði.  Hvað þá að geta mokað sína skafla í friði fyrir þessum óþjóðalýð. 

Í gær var eini maðurinn frá Samfylkingu sem mætti Ólafur Ágúst, jú hann er varaformaður flokksins, en ósköp gustaði nú lítið um hann.  Ætlaði meira að segja að halda framboðsræðu og lofgjörð um ESB þarna svo mikið á skjön eru þessir ágætu menn um ástandið í landinu. 

Það vakti mikla kátínu þegar hagfræðiprófessorinn breski sagði að það ætti að leyfa seðlabankastjóranum að fá að sækja um vinnu, eða gera hann að sendiherra á smáeyju í Kyrrahafi.  Fólk stóð upp og klappaði.  Og þá fór ég að hugsa; hvað er það sem hann hefur á allt þetta fólk.  Af hverju þorir enginn að blaka við honum.  Meira að segja stjórnarandstæðan er eins og blindir kettlingar.  Það gustar ekki beinlínis af þeim heldur.  Mér skilst að það séu til þrautarráð sem stjórnaranstaða getur gripið til í svona nauðum.  En það hefur ekkert borið á neinu slíku.  Þeir hafa bara talað hátt við almenning um að þetta gangi ekki.  En hvar eru þrautarráðin þeirra?

Forsetinn hefur sagst vera maður fóksins, hann fer um sveitir og heimsækir fyrirtæki og vill vel að eigin sögn.  En hvar er hans þrautarráð?  Hann hefur umboð til að leysa upp þing og ríkisstjórn ekki satt?  Hann beitti einu sinni fyrir sig því ráði að neita að skrifa undir fjölmiðlalög og hlaut mikið lof fyrir það.  Núna hefur hann algjörlega koðnað niður og þaðan virðist enga hjálp að fá þegar í nauðirnar rekur. Hvar er hann núna?

Nei gott fólk þegar á reynir þá er það samtryggingin sem heldur þessu fólki öllu saman.  Þöggunin og að bjarga skinni hvers annars sem er þeirra ær og kýr. 

Þess vegna gleður mig að almenningur - ekki þjóðin hefur risið upp og mótmælt.  Og ekki bara einhverjir flokksjálkar eða æsingarmenn, heldur Jón og Gunna.  Fólkið sem aldrei hefur risið upp fyrr, og alltaf jánkað öllu, sett sitt krossmark við sinn bókstaf samviskusamlega og ekkert halelúja með það. 

Er nema von að ráðamenn standi á berangri og viti ekki hvað þeir eiga að taka til bragðs. Aldrei áður hefur þetta gerst, að þeir hafi verið hraktir upp úr bómullarhnoðrum sínum og út í vindgnauðið fyrir utan.  Ef við hefðum ekki verið svona leiðitöm og undirgefin, þá hefðu þeir aldrei lagt upp í þessa vegferð.  Þeim var kennt að óttast ekkert.  Við værum bara hópur af rolluskjátum sem myndum jú æmta í fyrstu, en þagna svo og jarma í kór.  Þetta er það sem við höfum kennt þeim ekki satt?

Það sem þeir gerðu sér ekki grein fyrir að til að rollurskjáturnar verði rólegar, þurfa þær að komast á básinn sinn í öryggið og fá töðu í jötuna sína og vatn til að skola niður.  Ekkert af þessu gátu forysturmennirnir boðið sauðunum.  Og því fór sem fór. 

Það er er öðruvísi núna en svo oft áður er einmitt að fremst í flokki mótmælenda eru miðaldra konur.  Mæður ömmur og jafnvel langömmur.  Grimmustu dýr jarðarinnar eru mæður með unga.  Þær verja sitt hyski af mikilli grimmd ef með þarf.  Og það þurfti þetta til að vekja upp víkingablóðið í konum.  Lokst láta þær að sér kveða svo eftir er tekið.  Það gerðist hljóðlega og án hvatninga.  Þær stigu fram og veifuðu pottum sínum og pönnum.  Strax þá hefði átt að hringja aðvörunarbjöllum, en okkar fólk var of værukært, og sjálfmiðað og of dómgreindarlaust af langvarandi kjötkatlasetu til að átta sig á breytingunum. 

Og nú er það orðið of seint.  Héðan af er ekkert fyrir þau að gera annað en að stíga niður og leyfa almenningi að velja sér nýja forystu.  Leyfa lýðræðinu að hafa sinn gang.  Þeirra tími er liðinn og kemur ekki aftur.  Þetta gerði Valgerður Sverrisdóttir sér grein fyrir.  Hún hafði þor til að stíga niður og hætta.  Þó ég muni aldrei fyrirgefa henni Kárahnjúkadæmið, sem mun vera eins og myllusteinn um hennar háls fyrir lífstíð. 

Ég er á því að það sem þarf að gerast næst er að hlusta á raddir fólksins sem hefur talað um að endurreisa lýðræðið í landinu.  Að við göngum fram þvert á alla flokka og sameinumst í einni breiðfylkingu (með nokkrum smá undantekningum) og förum skynsamlegustu leiðina, til dæmis eins og Njörður P. Njarðvík benti á í Silfri Egils.  Hér má enginn skorast undan.  Það er framtíð barnanna okkar í veði og okkar ástkæra land með öllum sínum gæðum.

Það er í rauninn hlægilegt (ef það væri ekki svona sorglegt)  að ráðamenn skuli ætla að bíða með framhaldið eftir landsfundi Sjálfstæðisflokksins.  Hverstu langt burtu frá raunveruleikanum getur fólk eiginlega orðið?  Sjálfstæðismenn munu ekki hafa neitt um framhaldið að segja.  Þeirra tími er liðinn sem betur fer í bili allavega. 

Það er líka fyndið að ráðamenn Samfylkingarinnar skuli ætla að bera það á borð fyrir okkur að eina leiðin út sé ESB.  ESB er að liðast í sundur.  Það gerist hægt og hægt en kreppan mun gera sitt til að þjóðirnar fari að huga að sínum innri málum og hversu langt ríku þjóðirnar eru tilbúnar til að styrkja þær sem hafa minna.  Og nú þegar er byrjað að sælast í auðlindir þeirra sem eitthvað hafa.  Ég er viss um að almenningur í Evrópu setji niður fót, þegar stóra apparatið ætlar að fara að taka eignarnámi auðlindir ríkjanna til að skipta niður milli landa.  Og þá byrjar auðvita stríð um hvað mikið hver á að fá.  Þetta gekk meðan allt lék í lyndi, en nú þegar kreppir að, og dýpri lægt er á leiðinni, þá vill hver fara að bjarga sér og sínum.  Það er mannlegt. 

Nei góðir hálsar ég segi bara stöndum saman sem þjóð og notum þetta tækifæri til að rista upp þetta úldna kerfi, stingum á kýlunum og byrjum upp á nýtt.   Gefum flokkunum frí á meðan.  Það má koma að þeim seinna, þegar tryggt hefur verið að aldrei aftur verði sjáflstæði okkar og eignum stolið af þeim sem hafa gefið sig út fyrir að ætla að verja okkur.

Tek undir orð Ólínu Þorvarðardóttur.

Íslandi allt!

Fjallamyndir og veður á Ísó.

Veðrið er gott hér fyrir vestan þessa dagana. 

Pápi gamli komst í mat, því hægt var loksins að aka alveg upp að dyrum í kúlunni. Við grilluðum meira að segja.

Lítill stubbur í heimsókn.

Ásthildur fær sér kex..

Ó Ó brennandi heitt segir hún og passar sig voða vel.

Veðrið í gær, það er greinilega orðin meiri birta og dagarnir lengjast.

Veðrið var líka fallegt í morgun.

Og fyrstu sólargeislarnir á fjallatoppnum, svo færist hún neðar og neðar.

Ó þú Íslenska fjallatign.

Í morgun var Snæfjallaströndin bleik, svo varð hún blá.

Kyrrð og lygna á Pollinum.

Og Ísafjörður kúrir milli fjallanna.

Þó snjór hylji jörð þá þarf samt að framleiða meiri snjó í skíðabrekkurnar.

Þessi er fyrir Sigrúnu, tekinn á Suðureyri og Gölturinn blasir við.

Og hann Júlli minn er sífellt að þróa betur tæknina, þessi steinbítur er næstum ætur svei mér þá.

Svo segi ég bara góða nótt og sofið rótt.  Setjið áhyggjurnar og reiðina í hvítan poka og sendið hann upp í ljósið og kærleikann.  Hafið ekki áhyggjur af því að það komi ekki nýjar á morgun til að takast á við. Bæði ný verkefni og nýjar áhyggjur, þess vegna er ágætt að tæma þær burtu á kvöldin, maður sefur betur á eftir. 

 

Tveggja ára grein - hefur þróun mótmælanna verið lengur í bígerð en okkur órar fyrir. Hefur akurinn verið plægður smátt og smátt undanfarin ár?

Ég var að fara yfir greinar sem ég hef skrifað og geymt í tölvunni minni.  Þessi grein sem ég set inn hér er orðin nokkurra ára, eða meðan Framsóknarflokkurinn var ennþá við völd.  Það er skondið að lesa þetta núna tveimur árum seinna. 

 

Greinin.

Ég hef verið að spá og spekulera.  

  

Meðan Mogginn var aðalmálgagnið og allir lásu moggann,  þá lá áróðurinn þannig, að stuttklipptu vatnsgreiddu strákarnir, í bláu jakkafötunum með bindin og  draktarkonurnar úr Heimdalli voru IN, þau voru töff.   Það þótti æðislegt að tilheyra þessum hópi.

 Í dag, þegar menn lesa fleira en bara Moggann og Fréttablaðið er orðið jafnvel útbreiddara en hann, þá hefur þessi mynd einhvern veginn skekkst.

Þeir eru ekki lengur í tíxku.  Fólk er farið að sjá í gegn um taktana, sem er örugglega kennd í stjórnmálastkólanum.  Þ.e. að brosa yfirlætislega að tilsvörum andstæðingsins, saka hann um rökleysi og kjánagang, hafa hærra en næsti maður.  Og svara með skætingi, benda helst á eitthvað annað, ef spurningar gerast óþægilegar. 

  

Nú er eins og “MUSSULIÐIД, þetta fína nafn, sem okkar menn hér hafa gefið okkur sem ekki fylgjum harðlínu sjöllum að máli, eigi meiri hljómgrunn meðal fólks almennt. 

  

Nú virðast þessir vatnsgreiddu yfirlætisfullu menn og konur standa fyrir hroka og græðgi, og ekki töff heldur frekar eitthvað sem er á útleið.

 

Þetta er allavega mín tilfinning. 

 

Glottið þeirra er ekki lengur töff, heldur frekar ógeðfellt.  Og fínu fötin standa frekar fyrir lífstíl þeirra sem geta krafið þjóðfélagið um milljónir í laun, meðan aðrir eiga ekki fyrir salti í grautinn. 

 Ég er að tala um ímyndir en ekki fólkið sjálft.  Þessar ímyndir sem hafa verið skapaðar af hugmyndafræðingum í sjálfstæðisflokknum.    

Auðvitað er fullt af öðruvísi sjöllum hér, og annarsstaðar, sem er elskulegt fólk, og fylgir þessari tegund stjórnmála af trú á að þetta lagist, eða að ekkert annað sé betra.   En þetta fólk á sér ekki neina framavon í flokknum, vegna þess að það játar ekki öllu fortakslaust. 

  

Svona á heildina litið, þá er farið að flísast vel upp úr þeim flokki sem kenndi sig við flokk allra stétta, en sem er í reynd nú í dag, einungis flokkur þeirra ríku og valdamestu. 

  

Ég held að opin umræða og gagnrýnni á stjórnvöld hafi opnað augu margra, og ég held að opnar spjallrásir eigi þar ef til vill meiri hlut að máli, en flest annað. 

  

Fólk heyrir fleiri sjónarmið, og getur betur valið hverju það vill trúa.  Fátækleg rök margra sem bara fara með sömu frasana aftur og aftur, hafa líka sýnt fólki hver trúverðugleiki þeirra aðila eru. 

   

Með Framsóknarflokkinn, þá skilja fáir, hvernig þessi flokkur hefur alltaf verið við kjötkatlana miðað við það fylgi sem þeir hafa haft.  Og núna þegar valdabrölt þeirra opinberast almenningi, með þeim hætti sem nú er, þá verður enn erfiðara að skilja þetta. 

 En ráðamenn þjóðarinnar eru sennilega komnir svo langt frá almenningi, að þeir hafa ekki hugmynd um að fólk hugsar, eða taki sjálfstæðar ákvarðanir.  

Allstaðar þar sem menn hafa verið of lengi við völd, og þetta á við um allar stefnur og strauma, þá hefur valdagræðgin og fjarlægðin frá pöplinum orðið þeim að falli.  Þegar slík gjá hefur opnast að fólk unir ekki lengur því sem það sér gerast.    

 

Þetta er að gerast hér núna, bæði í ríkisstjórn og líka í bæjarfélögum.  Þess vegna held ég að það séu spennandi tímar framundan í pólitík. 

 Ófyrirsjáanlegir hlutir muni gerast.  Ég sé líka fyrir mér að upp spretti fleiri stjórnmálaflokkar, þegar menn sjá að akurinn er þegar plægður, þá er um að gera að kaupa sér dráttarvél og plægja líka.   

Mín tilfinning er sú að þetta gerist fyrr en okkur grunar.  En það er bara mín tilfinning.  Hér hefur lengi verið ólga í samfélaginu.  Ýmsir hópar sem hafa kallað eftir leiðréttingum.  En nú er að fara af stað þung undiralda, sem ekki verður svo auðveldlega stöðvuð.  Og þeir sem á eftir koma, munu ekki voga sér að hlusta ekki á fólkið. 

  Það er líka það besta sem gæti gerst fyrir lýðræðið í landinu,  það litla sem eftir er af því (lýðræðinu).  Að almenningur rísi almennilega upp, og láti ráðamenn finna, að stjórnmál í einu landi, er ekki bara tveggja manna tal í bakherbergjum.  Heldur samráð og samvinna 63 alþingismanna á Alþingi. 

 

Spádómur Vestfjarðarnornarinnar.

Fullt að spáynjum hafa látið ljósið sitt skina undanfarið og allt í lagi með það.  Þær hafa spáð ýmsu til  dæmis að ekki myndu verða kosningar í vor, eða  þá að það yrðu kosningar í vor.  Flokkar myndu þurrkast út.  Þessa spár eru að mínu mati mengaðar af væntinum spákvennanna, og af hverju í and......... eru það bara konur sem eru spurðar um framtiðina? eru þær eitthvað forspárri en karlmenn.  Ókey með það.

Hér er mín spá og hún er ókeypis.

Ríkisstjórnin mun reyna að hrókera meö ráðuneytisstjóra og ráðherra til að reyna að skapa frið. Það mun ekki heppnast.  Mótmæli munu ágerast og virkilega fara að hafa sín áhrif í þá átt að grafa undan samtryggingu kjötkatlafólkins.  Það munu verða kosningar í vor. 

 Samfylkingin mun líða undi lok, en upp mun rísa Alþýðuflokkur og þeir sem ekki finna sig þar munu ganga í flokkinn sem nú heitir Vinstri grænir,  Sá flokkur mun þá ekki ná nema broti af því sem hann er samkvæmt skoðanakönnum í dag.

Þá mun koma fram flokkur anarkista sem ætlar sér stóra hluti, en þeir munu ekki koma manni að.

Frjálslyndi flokkurinn munn koma sterkur inn, en með endurnýuðum liðsmönnum, sem virkilega munu taka flokkin yfir, og þar innanborðs verður lunginn af mótmælendum, sem hafa ákveðið að láta til sín taka innan flokkana, og sjá að Frjálslyndi flokkurinn er ungur og nógu lítill til að hægt sé að hreinlega taka hann yfir. 

Framsóknarflokkurinn mun ekki verða það afl sem hann vonast til þrátt fyrir allar mannabreytingar og stjörnur sem hafa gengið í flokkinn. 

Þetta mun leiða af sér að það verður róttæk endurskoðun á stjórnarskár og það inniber að aldei aftur getur framkvæmdavaldið komið fram af þvílíkum endemis hroka  og yfirgengilegheitum og nú á sér stað.  Sem segir að við munum læra af þeirri dapurlegu reynslu sem við höfum núna af valdstjórninni.

Jamm það eru breytingar í farvatninu breytinga sem engin getur séð fyrir sérstakega ekki einvhverjar spákerlingar sem hafa ekki yfirsýn yfir landslag pólitíkur, frekar en ég, og þess vegna er þessi spá mín ekkert síðri en þeirra.  Svo er bara að sjá til ekki satt?

Burt með spillingarliðið, megi ráðdeild, sanngirni og réttlæti varða veginn héðan í frá.

Frá Ísrael.

Mig langar til að setja hér inn bréf sem ég var að fá frá vini mínum frá Ísrael, segir meira en þúsund orð, og ég gef honum orðið;

Want to End the Violence in Gaza? Boycott Israel.
By Naomi Klein, The Nation
Posted on January 9, 2009, Printed on January 9, 2009
http://www.alternet.org/story/118332/
 
It's time. Long past time. The best strategy to end the increasingly bloody occupation is for Israel to become the target of the kind of global movement that put an end to apartheid in South Africa.
In July 2005 a huge coalition of Palestinian groups laid out plans to do just that. They called on "people of conscience all over the world to impose broad boycotts and implement divestment initiatives against Israel similar to those applied to South Africa in the apartheid era." The campaign Boycott, Divestment and Sanctions -- BDS for short -- was born.
Every day that Israel pounds Gaza brings more converts to the BDS cause, and talk of cease-fires is doing little to slow the momentum. Support is even emerging among Israeli Jews. In the midst of the assault roughly 500 Israelis, dozens of them well-known artists and scholars, sent a letter to foreign ambassadors stationed in Israel. It calls for "the adoption of immediate restrictive measures and sanctions" and draws a clear parallel with the antiapartheid struggle. "The boycott on South Africa was effective, but Israel is handled with kid gloves.… This international backing must stop."
Yet even in the face of these clear calls, many of us still can't go there. The reasons are complex, emotional and understandable. And they simply aren't good enough. Economic sanctions are the most effective tools in the nonviolent arsenal. Surrendering them verges on active complicity. Here are the top four objections to the BDS strategy, followed by counterarguments.
1. Punitive measures will alienate rather than persuade Israelis. The world has tried what used to be called "constructive engagement." It has failed utterly. Since 2006 Israel has been steadily escalating its criminality: expanding settlements, launching an outrageous war against Lebanon and imposing collective punishment on Gaza through the brutal blockade. Despite this escalation, Israel has not faced punitive measures -- quite the opposite. The weapons and $3 billion in annual aid that the US sends to Israel is only the beginning. Throughout this key period, Israel has enjoyed a dramatic improvement in its diplomatic, cultural and trade relations with a variety of other allies. For instance, in 2007 Israel became the first non-Latin American country to sign a free-trade deal with Mercosur. In the first nine months of 2008, Israeli exports to Canada went up 45 percent. A new trade deal with the European Union is set to double Israel's exports of processed food. And on December 8, European ministers "upgraded" the EU-Israel Association Agreement, a reward long sought by Jerusalem.
It is in this context that Israeli leaders started their latest war: confident they would face no meaningful costs. It is remarkable that over seven days of wartime trading, the Tel Aviv Stock Exchange's flagship index actually went up 10.7 percent. When carrots don't work, sticks are needed.
2. Israel is not South Africa. Of course it isn't. The relevance of the South African model is that it proves that BDS tactics can be effective when weaker measures (protests, petitions, back-room lobbying) have failed. And there are indeed deeply distressing echoes of South African apartheid in the occupied territories: the color-coded IDs and travel permits, the bulldozed homes and forced displacement, the settler-only roads. Ronnie Kasrils, a prominent South African politician, said that the architecture of segregation that he saw in the West Bank and Gaza was "infinitely worse than apartheid." That was in 2007, before Israel began its full-scale war against the open-air prison that is Gaza.
3. Why single out Israel when the United States, Britain and other Western countries do the same things in Iraq and Afghanistan? Boycott is not a dogma; it is a tactic. The reason the BDS strategy should be tried against Israel is practical: in a country so small and trade-dependent, it could actually work.
4. Boycotts sever communication; we need more dialogue, not less. This one I'll answer with a personal story. For eight years, my books have been published in Israel by a commercial house called Babel. But when I published The Shock Doctrine, I wanted to respect the boycott. On the advice of BDS activists, including the wonderful writer John Berger, I contacted a small publisher called Andalus. Andalus is an activist press, deeply involved in the anti-occupation movement and the only Israeli publisher devoted exclusively to translating Arabic writing into Hebrew. We drafted a contract that guarantees that all proceeds go to Andalus's work, and none to me. In other words, I am boycotting the Israeli economy but not Israelis.
Coming up with our modest publishing plan required dozens of phone calls, e-mails and instant messages, stretching from Tel Aviv to Ramallah to Paris to Toronto to Gaza City. My point is this: as soon as you start implementing a boycott strategy, dialogue increases dramatically. And why wouldn't it? Building a movement requires endless communicating, as many in the antiapartheid struggle well recall. The argument that supporting boycotts will cut us off from one another is particularly specious given the array of cheap information technologies at our fingertips. We are drowning in ways to rant at one another across national boundaries. No boycott can stop us.
Just about now, many a proud Zionist is gearing up for major point-scoring: don't I know that many of those very high-tech toys come from Israeli research parks, world leaders in infotech? True enough, but not all of them. Several days into Israel's Gaza assault, Richard Ramsey, the managing director of a British telecom specializing in voice-over-internet services, sent an email to the Israeli tech firm MobileMax. "As a result of the Israeli government action in the last few days we will no longer be in a position to consider doing business with yourself or any other Israeli company."
Ramsey says that his decision wasn't political; he just didn't want to lose customers. "We can't afford to lose any of our clients," he explains, "so it was purely commercially defensive."
It was this kind of cold business calculation that led many companies to pull out of South Africa two decades ago. And it's precisely the kind of calculation that is our most realistic hope of bringing justice, so long denied, to Palestine.
 
Naomi Klein's latest book is The Shock Doctrine: The Rise of Disaster Capitalism.

Silfurtorg - mótmæli.

Fundurinn var frábær.  Nú finn ég hvað það er nauðsynlegt að fólk komi saman hlýði á kjarnyrtar ræður og finni samstöðuna.  Það þyrfti að gerast í hverjum bæ og bóli til að vekja fólkið upp til umhugsunar.

Ræðurnar voru fínar fundarstjórinn góður og allt fór vel fram.

Veðrið var betra en ég hélt.

Fyrst var farið að ná sér í skilti.

Svo að taka sér stöðu.

Fólk streymdi að úr öllum áttum, ég hugsa að þarna hafi ekki verið undir 150 - 200 manns.

Fólk sem ekki lét veðrið aftra sér og ekki var veikt.

Stubburinn valdi sér spjald við hæfi.

Hér er fundarstjórinn Guðmundur Þór.

Herdís Hübner hélt góða ræðu.  Hún bar saman þegar útrásarvíkingar voru að fara í skemmtireisu fyrir skömmu sem kostaði 4 milllur á manninn, var á sama tíma verið að bera aldrað fólk út af íverustöðum sínum, nauðugt og koma þeim fyrir eins og ám í stíu tveim og þrem saman í herbergjum.

Lýður sagði að hann hefði komist að því að meðan við hefðum verið um borð í þjóðarskútunni, hefðu stjórnvöld alls ekki verið þar þegar skútan sigldi í strand, þeir hefðu verið í þotunum einkasnekkjunum og heimsreisum útrásarfurstanna, það hefði verið svo gaman að þeir hefðu ekki mátt vera að því að sigla  fleyi til hafnar, því fór sem fór.

Burt með þetta lið.

en ég er viss um að það verða fleiri næst.

Þó veðrið sé kalt þá er bara að klæða sig vel.

Það má engin skorast undan að láta álit sitt í ljósi.  Þá er ég að tala um fólkið sem vill breytingar, hinir sitja auðvitað bara áfram á sínum rassi og njóta ylsins heima hjá sér svo lengi sem hann varir.

En angarnir mínir fóru út að leika í snjónum í dag.

Það er gaman að leika og byggja snjókarla og hús.

En eigið góðan dag elskurnar mínar.  Ég er allavega rosalega sátt við daginn.  Takk félagar mínir sem voruð með mér á Silfurtorginu og þeir sem fjölmenntu á Austurvöllinn og allir sem mótmæla í hjarta og sinni.  Samstaðan er mikilvægust. 

Vakningarræðan hennar Láru Hönnu!

Lára Hanna Einarsdóttir

10.1.2009

Ó, þjóð mín þjóð

Hvar ertu?

Hvar eruð þið, sem skrifið svo fjálglega um ástandið og spillinguna?
Hvar eruð þið, sem ræðið um byltingu í heitu pottunum og á kaffistofunum?
Hvar eruð þið, sem fordæmið bankamenn og útrásarauðmenn?
Hvar eruð þið, sem skammið ríkisstjórn, alþingismenn og embættismenn?
Hvar eruð þið, sem hallmælið gróðærinu og viljið annað siðferði?
Hvar eruð þið, sem eruð ósátt við aðgerðir og aðgerðaleysi ráðamanna?
Hvar eruð þið, sem viljið réttlæti öllum til handa, ekki bara sumum?
Hvar eruð þið, sem hafið tapað á hlutabréfakaupum?
Hvar eruð þið, sem hafið tapað á peningamarkaðssjóðum?
Hvar eruð þið, sem hafið tapað lífeyrinum ykkar?
Hvar eruð þið, sem eruð ósátt við að bankarnir afskrifi skuldir auðmanna?
Hvar eruð þið, sem viljið ekki selja þeim fyrirtækin aftur skuldlaus?

Hvar eruð þið, sem horfið á aldraða foreldra flutta hreppaflutningum?
Hvar eruð þið, sem viljið jafnræði?
Hvar eruð þið, sem sjáið húsnæðislánin ykkar rjúka upp?
Hvar eruð þið, sem hafið misst vinnuna?
Hvar eruð þið, sem viljið kosningar og nýja stjórn?
Hvar eruð þið, sem teljið réttlætiskennd ykkar misboðið?
Hvar eruð þið, sem eruð að lenda í heljargreipum verðtryggingar - sumir aftur?
Hvar eruð þið, sem viljið láta frysta eigur auðmanna?
Hvar eruð þið, sem fordæmið leynd og ógegnsæi aðgerða stjórnvalda?

Hvar er samviska ykkar?

Hvar eru þessar tugþúsundir sem eru í viðráðanlegri fjarlægð, við sæmilega heilsu og ættu að mæta á Austurvöll klukkan 15 á laugardögum og tjá óánægju sína með nærveru sinni þar? Eruð þið í Kringlunni eða Smáralind? Heima að horfa á enska boltann eða þrífa? Í sundi eða húsdýragarðinum? Hvar eruð þið?

Það eru 168 klukkutímar í einni viku. 8 tíma svefn á nóttu eru 56 tímar. 10 tímar í vinnu og ferðir 5 daga vikunnar eru 50 tímar. Eftir eru 62 tímar í viku. Hvernig í ósköpunum stendur á því að þið getið ekki séð af 1 klukkutíma til að mæta á Austurvöll og tjá með nærveru ykkar að þið séuð ekki sátt við ástandið í þjóðfélaginu og hvernig er tekið á því?

Ég bara næ þessu ekki.

Hvort ætli sé mikilvægara - hvort Manchester United vinnur Chelsea í dag eða hvort þið eigið þak yfir höfuðið til að horfa á leik eftir nokkra mánuði? Hvaða máli skiptir hvort þið farið í sund klukkan tólf eða þrjú? Eru Kringlan og Smáralind ekki opnar á öðrum tímum en milli þrjú og fjögur á laugardögum? Hvar í andskotanum eruð þið?

Hvernig réttlætið þið það, að láta okkur hin - par þúsund manns eða svo - heyja baráttuna fyrir ykkur? Hvað gerir ykkur svo sérstök að þið séuð undanþegin því að taka þátt í að berjast fyrir framtíð ykkar sjálfra, barnanna ykkar og barnabarnanna? Hvernig í ósköpunum stendur á því að þið berið ekki hönd yfir höfuð ykkar og látið aðra um að mæta á mótmælafundi fyrir ykkur? Hvar er sú gagnrýna hugsun sem ykkur var gefin í vöggugjöf?

Hvað ætlið þið að segja barnabörnunum ykkar þegar mótmæla- og borgarafundirnir eru komnir í sögubækurnar? "-Varst þú þarna, afi? -Nei, ég var heima að horfa á enska boltann. -En þú, amma? -Nei, ég fór alltaf í Kringluna á laugardögum." Eða ætlið þið kannski að ljúga og segjast hafa tekið þátt í mestu hugarfarsbyltingu Íslandssögunnar án þess að hafa lyft litlafingri eða mótmælaspjaldi? Hvar er réttlætiskennd ykkar?

Ég bara skil ykkur ekki.

Eruð þið virkilega ekki búin að fatta hvað er á seyði? Horfið þið ekki eða hlustið á fréttir? Vitið þið ekki að það er búið að arðræna þjóðina, stjórnvöld hylma yfir með sökudólgunum og enginn er látinn sæta ábyrgð? Vitið þið ekki að heilbrigðisráðherra er að leggja heilsugæsluna í rúst til að einkavæða hana og gefa auðmönnum - að hann hefur ekkert lært? Hvar eruð þið, heilbrigðisstéttir þessa lands á frívakt á laugardögum?

Ef einhver er í vafa um hvort tilefni sé til að mæta á Austurvöll klukkan þrjú í dag eru hér þrjú myndbönd til að skerpa sýnina. Þetta eru fréttir Stöðvar 2 og RÚV 8. og 9. janúar - í gær og í fyrradag. Bara tvö kvöld - og bara þarna eru ótal tilefni. Hvað þá í fréttum undanfarinna þriggja mánaða. Og myndband af Sjónvarpi Mbl.is þar sem grunur minn í síðasta pistli er staðfestur - það á að einkavæða heilbrigðisþjónustuna að amerískri fyrirmynd. Ég - fyrir mína parta - mótmæli því af alefli! En þið?

Stöð 2 - 8. og 9. janúar 2009

 

RÚV - 8. og 9. janúar 2009

 

Mbl Sjónvarp - 8. janúar 2009

 

Elskurnar mínar - ef þetta nægir ykkur ekki, ofan á allt sem á undan er gengið - þá veit ég ekki hvað þarf til að vekja ykkur af gróðærismókinu. Sjáumst á Austurvelli í dag og alla laugardaga þar til árangur næst - klukkan þrjú

http://larahanna.blog.is/blog/larahanna/entry/767334/#comment2092491