Til hamingju með daginn dýralæknir Bára Aðalheiður Elíasdóttir.

Já dóttir mín náði síðasta prófinu áðan, ég er svo stolt af henni.  Aldeilis glæsilegt og mikill léttir eftir tæpra  7 ára nám.

Stelpan mín getur allt sem hún ætlar sér.  Og ég er að rifna úr monti.

Meira að segja að stökkva úr flugvél.

Komin í gallann.

Það á að láta verða af því.

Ekki fyrir mig þetta hér, ég hef alveg nóg með að hræðslupúkast INN Í FLUGVÉL

Ætli þetta sé ekki svona fyrir og ....

Eftir myndir hehehehe.

En nú er hún orðin dýralæknir hún dóttir mín.

Og það er ýmislegt sem þarf að gera bæði skemmtilegt og leiðínlegt.

Og það er líka þakklátt verk þegar vel tekst til.

Og dýrin eru margskonar.

og öllum þarf að sinna af ástúð af henni á hún alveg nóg.

Sum verk eru jafnvel ógeðslegri en önnur  En þá er bara að hafa það.

Svo er líka skemmtilegur og góður félagsskapur.

Jafnvel grillað saman og skemmt sér.

Innilega til hamingju elsku Bára mín með titilinn, prófin og allt.

 

Fréttir um daglegt líf frá Austurríki

Sunnudagur hér er sól og stilla en frost.  Við erum hér stelpurnar mínar og ég, Bára mín að læra einhversstaðar og bóndinn að hvíla sig.  Hér komu gestir í gærkveldi, tveir menn frá Þýskalandi með hesta sem verða í hesthúsinu.  'Eg þarf að líta á þá og vona að þeir taki leiðsögn eins og hin hrossinn.

Annars líður mér mjög vel, er í góðu jafnvægi og ljósið inn í mér hefur kviknað aftur sem er gott, því aðeins þannig getur maður látið sé líða vel.  Ég veit eiginlega ekki af hverju, sennilega eru það margir þættir sem spila inn í.  Fyrst að kúvenda lífinu þannig að ákveða að hætta í vinnunni sem ég hef verið í yfir 30 ár.  Síðan að fara í annað umhverfi og þurfa að takast á við gjörbreyttar aðstæður, eins og að hugsa um barnabörnin mín, hestana, kisurnar og hundinn.  Eiga tíma fyrir sjálfa mig þess á milli, og síðan að fá leiðsögn um hvernig ég get gert vel við minn gamla skrokk og hjálpað sjálfri mér til að takast á við þau innanmein sem alltaf fylgja því að eldast. Ég er ákveðín í að halda áfram þessu striki og sjá hvert það leiðir mig. 

Hér pússla sú minnsta og stærsta.

Það er gaman og sú stutta er ótrúlega dugleg við pússlið. Hanna Sól er meira fyrir að reyna við spil, bæði í tölvu og með spilum, ótrúlega lunkinn stelpan sú.

Poul er hjálplegur hann kemur frá ótrúlega stórri fjölskyldu í Köln, þau eru 8 systkinin og öll spila þau á hljóðfæri, hann segir að stundum hafi nágrannar kvartað yfir hávaða þegar þau voru öll að spila hvort á sitt hljóðfærið, svo hlær hann að öllu saman.

Tvær kisur, þau Carlos og Lille fee eru örugglega mað þak yfir höfuðið.

Svona var veðrið í gær og er líka í dag. Við köllum þetta gluggaveður heima.  

Við dunduðum okkur í gær þrjár saman.  Mamma að lesa undir próf og pabbi og Poul upp í Gras að járna hesta. Efnið sem notað er er leir og kattamatur

Við fórum til að gefa Kanínunum í næsta húsi, við geymum afganga af ávöxtum og grænmeti, þær voru mjög ánægðar með að fá matinn frá stelpunum í gær.

Hér koma kanínurnar og eru alsælar með matinn.

Hér er einn kanínuunginn. 

En við vorum á leið í bæinn að kaupa inn fyrir helgina.  Fyrst fórum við í Hoffer til að kaupa í matinn, bæðí fyrir mannfólkið, ketti og hund.  Það er svona einskonar Bónus í Mattersburg.

Svo fórum við í OBI sem er einskonar Bauhaus með garðyrkjudeild og allskonar vörum.

Það keyptum við eldivið í kamínuna, sem er notuð til að kynda húsið til að spara olíu eða gas, sem er mjög dýrt hér.

Við keyptum líka rós fyrir mömmuna og blómafræ, við stóðumst ekki mátið.

Hér eru svo nýju hestarnir, annar heitir Sleipnir, man ekki hvað hinn heitir,  vona bara að þeir séu vanir við skipanir.  Það kemur í ljós.

Þeir verða auvitað dálítið ráðvilltir fyrst, nýkomnir úr löngu ferðalagi, en ég hlakka til að kynnast þeim.

Bjarki með drengjunum sem fluttu hrossin hingað frá Köln.  Þeir gistu svo hér í nótt.

Og Ásthildur Cesil hélt tónleika, hún er frábær.

Það var samt öruggara að sitja í fanginu á pabba, þegar svona ókunnir menn voru viðstaddir.

Svo fengu menn sér bjór og smá viskýlögg eins og gengur.

Og hér er prinsessa og stóra systir að hjálpa til.

Þeir gerðu sér gott af pizzunum sem ég bjó til í gær, ég gerði þrjár stórar og það kom sér vel í gær, enda voru þær gjörsamlega kláraðar.

Hér heldur svo Hanna Sól tónleika, en hún er að læra á píanó í skólanum, og er ansi dugleg.

Gaman er á góðri stund, gleði lífs að njóta.

En nú er sunnudagur og sól inni og sól úti.  Ég er ákveðin í að kíkja í hesthúsið í dag og heilsa upp á hrossin.

Sendi ykkur öllum góðar kveðjur héðan frá Austurríki.  Ef það er eitthvað sem ég sakna, fyrir utan Ella minn og Úlf þá er það þorramatur, ég fæ vatn í munninn að hugsa um súrsaða hrútspunga, svið hangikjöt og bara allt sem heitir þorramatur. 

 

Hugleiðingar um lífið úr litlu þorpi og skúlptúrsnjóamyndir.

Einu sinni enn er komin föstudagur.   Hér líður tímin ótrúlega hratt, en samt svo friðsællega.  Hér í þorpinu og sérstaklega upp í brekkunni sem við búum er maður farin að heilsa öllum og fólk ræðir sín á milli um þessa íslendinga sem eru hér.

Ég fór ekki í hesthúsið í gær, vegna þess að það var ekki nóg bensín á bílnum, svo ég fór þess í stað í göngutúr með Trölla.  Í göngutúrnum hitti ég franska konu sem býr hér.  Hún vildi heilmikið spjalla.  Bjó áður í Vín og er sjálfs sín herra stundar þýðingar úr frönsku í þýsku eða öfugt.  Hún hefur líka verið með námskeið. Og eftir að hún flutti hingað, fór hún og lærði um villiplönturnar sem hér vaxa.  Svo heldur hún námskeið um notkun þeirra.

Þessi ágæta kona bauð mér í heimsókn ef ég mætti vera að, hún heitir Cloudine Andrea.  Hún ætlar að halda fyrirlestur um plönturnar í leikskólanum og skólanum hennar Hönnu Sólar, það á nú við þær.

Já þú ert íslenska konan sem ert hérna fyrir neðan sagði hún, ég hef heyrt talað um það.  Já eru ekki litlu þorpin allstaðar eins.

En nú er kominn föstudagur aftur, ég er búin að fara í hesthúsið.  Hrossin eru farin að þekkja mig og jafnvel fagna mér þegar ég kem, reka til mín snoppuna og bíða svo eftir að komi að þeim. 'Eg er farin að kemba þeim fyrst og tala við þau, ég er að prófa að mantra á þau, meðan ég kembi þeim, mantra á hvert hross fyrir sig eftir því hvað er hjá þeim sem betur má fara.  Birta með lendarnar sínar, Strútur með orkuleysi, Hnota þarf að fá meiri ró, Vigdís þarf að komast yfir hræðslu við rafmagnsgirðingarnar sem umlykja þær og Björt þarf ég að hæna að mér og vera vinur.  Þetta er allt að koma.  gaman að prófa hvort svona virkar í alvöru. 

Nú sit ég heima búin að fara í göngutúr með Trölla og sækja stelpurnar.  Ég horfi út um gluggan og það er hvítt um allt, mystur yfir sem er sennilega hitabreytingar, því nú er frostlaust, en hrím á trjánum, sem gerir þau falleg eins og skúlptúra.  Allt er rólegt og þögult úti, því hér eru ekki margir á ferli.

Prinsessa, maríubjalla og ballerína, ekki slæmur félagsskapur þar. 

Þetta eru sennilega álfkonur sem hafa komið inn úr kuldanum.

Og svo þegar mamma kemur heim, þá er margt að gera.  Bára mín er í erfiðu prófi í dag, hún var líka í prófi í gær og náði því, hún hefur náð öllum þeim prófum sem hún hefur farið í núna, síðasta prófið verður svo á mánudaginn.  Það gengur allt vel hjá henni.

 

Við reynum að láta tíman líða á meðan, hér eru klippimyndir sem fást í Spar og Billa, þær hafa gaman af að raða þessu saman og líma á blöð.  Þær hafa mjög gaman af að föndra.

Þessi mynd var tekin í gær, þá féll lóðrétt snjókorn í rólegheitum niður af himninum og allt var svo friðsælt.

Kisurnar eru þeim óendanleg uppspretta gleði og umhyggju.

Enda eru þessar kisur skemmtilegar og góðar.  Börn hafa afskapleg gott af því að alast upp með dýrum, hvort sem það eru hundar, kettir, hestar eða bara hvaða dýr sem er. Þau læra að taka tillit til annara um leið og þau þurfa að læra að umgangast dýrin sín.

Svona lítur staðurinn út í dag, trén eru hrímuð og mynda fallega skúlptúra.

Held að þetta sé trollhettan, skemmtilegur runni.

Hér er svo skógurinn, dularfullur og mystik yfir öllu.

Já það er töluverður snjór á Evrópskan mælikvarða.

Vetrarmyndir.

Hér er ekki skylda að nota dagljós, og bílar því ekki útbúnir með sjálfkveikiútbúnaði.

Ég gleymi því alloft að kveikja á ljósunum, er á hvítum bíl og sennilega ekki gott að koma auga á mig í mystrinu.  En svona er það þegar maður venst á eitthvað, þá er erfitt að brjóta það upp.

Ég er afskaplega hrifin af þessu útsýni.

Greinar svigna undan snjó og ísingu.

Smá stund mátti greina þorpið hinumeginn við dalinn, en nú sést ekki neitt  nema næsta hús.

Hér er þetta fallega fjall sem eir eins og risahús. 

Já þetta er fallegt.

Hæðirnar er hér allstaðar.

Höllinn alltaf jafn flott.

Ég er viss um að hér býr einhver tröllkarl, hann lætur samt ekkert á sér kræla ennþá allavega.

En með þessu kveðjum við héðan frá Forchtenstein og vonum að þið eigið góðan dag heima á fróni.  Ég sakna reyndar mest þorramatsins.  Hann verður að bíða enn um sinn.

Eigið góðan dag.

 

 

Hræsni, hroki og hleypidómar.

Ég veit ekki hvort það er bara ég, eða hvort umræðan er að harðna, skilin að skerpast milli fjórflokkanna, þá er ég ekki að tala um málefnin, heldur samtök þeirra og þeirra áhangenda, í að styðja sinn hóp, með því að vera sem ruddalegastir í garð annara.

Sumar umræður eru svo fyrir neðan allar hellur að manni fallast hendur. Ég ætla að taka dæmi hér um frétt úr DV sem birt var á Eyjunni, þar sem ung kona sem aðhyllist rasisma, kvartar yfir því að hún verði fyrir allskonar áreiti.  Nú tek ég skýrt fram að rasismi er viðbjóðslegur í mínum augum og með öllu óskiljanlegur.  En umræðan við  þessa frétt var á svo lágu plani að ég fór að skipta mér af, sem ég hefði ef til vill ekki átt að gera.  En fólk getur dæmt fyrir sig ef það nennir að lesa viðbjóðin sem vellur upp úr fólki sem telursig vera að andmæla því sem þeim finnst ljótt, en fer gjörsamlega niður á sama planið sjálft.

Eins og sjá má hér:    http://eyjan.is/2011/01/24/islenskir-rasistar-segjast-fa-jakvaed-vidbrogd/

Af því að ég fór að skipta mér af og benda á þá staðreynd að sumir sem þarna tjáðu sig væru ekki betri en áðurnefnd stefna, þá fékk ég yfir mig allskonar viðbjóð, meðal annars er ráðist þarna á látinn son minn.  Veit ekki í hvaða tilgangi það er.  Ég hefði sjálfsagt getað látið eyða þessum innsláttum, en ég ákvað að láta þá standa til að reyna að sýna á hvaða umræðugrundvelli við erum komin á í dag, sum okkar. 

Eins hef ég tjáð mig á bloggi hjá þessum sjálfstæðísmanni og þvílík dómharka og upphlaup hans og félaga hans úr FLokknum á alla sem reyna að tjá sig þarna málefnalega.  :http://baldher.blog.is/blog/baldher/entry/1135943/

Hörðustu sjálfstæðismennirnir eru nú farnir að hópa sig saman og standa vörð um Davíð og hirð hans.  Sennilega finna þeir fyrir dalandi fylgi, þó hrokinn meini þeim að viðurkenna það.  Þá eru allir hinir fífl og asnar, jafnvel rauðvínsdrekkandi fífl og asnar.

Svo er það það síðasta sem kom uppá að stjórnlagaþingið var slegið af í hæstarétti.  Ég kann ekki lög og get því ekki tjáð mig um niðurstöðu dómaranna, verð þó að benda á að það hefur alltaf verið talað um að Sjálfstæðísflokkurinn "ætti" hæstarétt, vegna pólitískra ráðninga þangað meðan Sjálfstæðisflokkurinn hafði öll tögl og haldir, (hefur það sjálfsagt enn)

En að sjá glottið á alþingismönnum sjálfstæðísflokksins á þinginu, er fyrir mér andstyggilegt, því það vita allir sem vilja það að þeir eru eins og Jóhanna benti á; Skíthræddir við stjórnlagaþing, að missa sjávarútveginn úr höndum L.Í.Ú. sem elur þá grimmt í kosningabaráttum, og að missa af því að geta hyglað vinum sínum bæði með embætti, fyrirtæki og álver og annað sem þeir telja lífsnauðsynlegt að fylla allt landið með.  Ég held stundum að Sjálfstæðísmenn séu ekki bara svona þjóðflokkur sem vill hafa einn sterkan foringja til að hugsa fyrir sig, græða á daginn og grilla á kvöldinn, eins og einn ágætur talsmaður þeirra segir, heldur hafi þeir afskaplega litla framtíðarsýn, og hugsi bara um að græða nákvæmlega núna, á morgunn kemur eitthvað nýtt.  Sorglega komið fyrir þessum gamla flokki sem stóð í mörg ár stétt með stétt, en er nú bara hjómið eitt.  Vonandi hefur fólk aðeins vaknað til vitundar með það.

Ég sá hluta af ræðunni hennar Jóhönnu í gær, ég dáðist að henni, hún var reið og það fór henni vel.  Ég var henni þakklát fyrir þessa ræðu, sýnir að Jóhanna getur ennþá staðið með réttlætinu ef hún vill.  Hún ætti umsvifalaust að hætta þessu ESB dekri og snúa sér að því að leiða þjóðína út úr þessari vitleysu og sameina fólkið með gagnsæi og heiðarleika og fyrst og fremst með hag fólksins að leiðarljósi. 'Eg sá það í gær að hún gæti þetta ef hún vildi.

Hún hefur kosið ásamt Steingrími J. að tvístra þjóðínni í ESB andstæðínga og ESBsinna, sem berjast á banaspjótum, og þó andstæðíngarnir séu fleiri þá hafa hinir margfalt hærra, enda er vitað mál að margir eru styrktir af Evrópusambandinu til að tala þeirra máli.  En nóg um það hér.

Ég er svolítið hugsi yfir þessu öllu.  Þessari hörku í fólki sem svífst enskis í athugasemdum, getur aldrei hrósað þeim sem það er á móti, ef þau gera eitthvað  sem hrósa ber, og bakka allt upp sem þeirra menn segja, hversu arfa vitlaust sem það er.  Við svona aðstæður getur aldrei þrifist málefnaleg og jákvæð umræða.  Við þessa framkomu er öllu snúið á hvolf, öllum andstæðingum ætlað allt það versta og aldrei hróflað við sínu liði.  Hvernig ætlum við að leiða inn Nýtt Ísland með svona háttarlagi?

Það er einfaldlega ekki hægt.  Ef við viljum betra samfélag, þá verðum við að hugsa meira um að ræða málefni en ekki stunda svona illþyrmisleg samskipti haturs, öfundar og illvilja.  Það skilar sér bara til baka endalaust aftur og aftur. 

Þessi pistill er reyndar orðin alltof langur, en ég hef af þessu áhyggjur, því við gætum vel komið okkur út úr þessum vanda með sameiginlegu átaki, með því að standa saman og tala saman eins og fólk. 

Ég mæli líka með því að það verði kosið aftur til stjórnlagaþings, eða fundinn lausn á hvernig hægt er að halda þessu ferli áfram. 

Ég vil að lokum benda á viðtalið viðtalið við Mikael M. Karlsson prófessor, sem mér finnst vera frábær sýn á þetta allt saman.   Hann segir m.a. að pólitíkinn í dag sé ekkert annað en Hagsmunasamtök stjórnmálamanna, og að þeir hafi engar hvatir til að vinna fyrir fólkið í landinu, heldur verður það þannig að þeir hugsa fyrst og fremst um að viðhalda sjálfum sér og sínum.  http://www.youtube.com/watch?v=JiLFPOUsgsY&feature=player_embedded#!    Ég tek hér undir hvert orð. 

Eigið góðan dag.

Snjór í Fortchenstein.

Eins og ég sagði í gær þá snjóaði hér og nú er allt hvítt yfir að líta.  Það er líka kalt.  Líka í húsinu.  Fólk kyndir mikið með timbri og ríkur úrhverju húsi.

Já svona fór hún í skólann í gærmorgun.   Það var haldin veisla fyrir hana í leikskólanum.

Ætli það sé ekki bara meiri snjór hér heldur en heima á Ísafirði. Þar var rigning í gær.

Bíllinn neitaði að fara í gang og ég þurfti að ýta honum sem betur fer er brekkan brött, svo ég náði að koma honum af stað og í gang.  Það þarf að hafa fyrir svona flottum prinsessum.

Jamm þetta gæti allt eins verið heima í janúar.

Smá sólarglæta samt, það passar ekki heima á þessum tíma... eða hvað?

Á leiðinni í skólann.

Hér eru skólasystkini Hönnu Sólar, en Ásthildur er í næsta húsi.

Mér finnst það svo skrýtið að börnin skuli ekki fara út að leika sér ef það er blautt eða kalt eða hvað.  Enda verða þau oftar veik og eru viðkvæmari en íslensk börn.  Svo er annað sem er skrýtið hér, það er allt fljótandi í nammi, ef stelpurnar fara í heimsókn til nágrannanna eftir skóla, eiga þær til að koma heim með fullt af nammi.  Maður gefur einfaldlega ekki börnum sælgæti heima og alls ekki í eftirmiðdaginn rétt fyrir kvöldmat.  Ég er hissa á þessu, drengurinn í næsta húsi er með allar barnatennurnar brenndar af vanhirðu eða sælgætisáti.  Hér fá mínar stelpur disk með grænmeti og ávöxtum og finnst það svakalega gott.

Hér er prinsessan komin inn í stofuna sína hæst ánægð, á eftir fá þau ávastadjús í boði skólans vegna hennar.

Hér eru nokkrir krakkar komnir, en eins og ég sagði í gær, var áberandi hve margir pabbar komu með börnin á leikskólann í gær.

Miðbærin í Fortchenstein hér er ekki mikið um verslanir, þær eru flestar í Mattersburg, þó er Spar rétt hjá, Billa er dálítið neðar svo er blómabúð.

Það snjóar dálítið ennþá.

Þetta tryllitæki keypti húsbóndinn sér, með bílnum ætlar hann að aka hestakerrum.  Því þarf sterkan bíl undir svoleiðis.

Trambolínið nýja fína komið í kaf.

Og hjólið hennar Ásthildar.

Svona getur þetta verið hér líka.

Fallegt að sjá yfir í hæðina hinu meginn.

Höllin nýtur sín líka vel svona með hvítu ívafi.

Og svo eru allir úti að moka, hver sem vettlingi getur valdið er mokandi eða sópandi fyrir utan húsin sín og út á götu, því allir eiga lóð að götunni.

Hér má sjá akrana með hvíta yfirbreiðslu, snjórinn bjargar miklu í sambandi við kal.

Og það er farið að rökkva upp úr fjögur.

Við erum stödd í Billa, þar er hægt að fá rauðvínskút 1 líter á 0.99 evrur,

Já hér er ágætt að versla, en ég er orðin ansi leið á kjötborðunum hér.  Vantar það sem við á að éta, kjötborðið í Samkaup á Ísafirði er miklu girnilegra en hér sést.

En hér er fallegt.

Komst ekki upp þessa brekku í gær, ekki nema upp í hana hálfa, varð að láta mig renna niður, sem betur fer hafði Bjarki sýnt mér aðra leið sem var ekki svona brött.

En hér má sjá hæðirnar á móti allar ræktaðar meðan það er skógur okkar megin.

Og þessi mynd minnir mig á að ég þarf að fara og sækja Hönnu Sól og vinkonu hennar Láru, þær ætla að eyða deginum saman hér hjá okkur.

Eigið góðan dag.

 

Afmæli.

Það var ökladjúpur snjór þegar við vöknuðum í morgun, ég mun síðar setja inn myndir af snjónum í Forchteinstein. En í gær átti lítil dama afmæli, og við héldum upp á það.  Svo á að vera afmælisveisla í leikskólanum núna, hún fór því í fína prinsessukjólnum sínum í snjónum í morgun.

Pabbi keypti fína kjóla handa stelpunum sínum.  Þær fengu sjálfar að velja.

Svo þarf aðeins að laga sig til og sona.

Þær vilja heilmikið vera í tölvunni hennar ömmu, þar geta þær horft á myndir, klædd dúkkur í föt og teiknað eða spilað kapal.  Margt hægt að gera í svona tæki

Er ég ekki fín???

 Kórónan var nú samt ekki lengi alveg heil eða krónan eins og hún kallar hana.

Einhverra hluta vegna vaxa börnin alltof fljótt upp úr barnaskapnum. 

 

En nú stendur eitthvað til???

Hvað á ég að gera ?

Já það er nefnilega verið að setja upp trampolín og allir hjálpast að.

Svo dagurinn í gær fór að mestu í að hoppa og skoppa á Trambólíni, þær voru úti eiginlega allan daginn.

Eða hefðu orðið það ef það hefði ekki staðið til fjögurra ára afmæli.  Hér er verið að skreyta tertuna.

Og áhuginn leynir sér ekki.

Svona á að gera þetta, aldeilis flott.

Afmælisbarnið fallega

Og svo er gestum boðið,  afmælissöngurinn var sunginn á íslensku, ensku og þýsku, vegna Poul sem kemur frá Köln.

Allir nutu þess að borða þessa flottu köku.

Ásthildur Cesil segir gjörið svo vel.

Svo var blásið á kerti og teknar upp gjafirnar.

Minna mús.  Poul hafði keypt handa henni Minnu mús.

Æ svo góð.  Ég hafði ekki verið búin að kaupa gjöfina en ég ætla að gefa henni barbie sem syngur klassisk lög, það er á óskalistanum.

Og svo var hoppað.

Og hoppað....

og hoppað hehehehe...

og hoppað

Brandur.... nei Carlos varð líka aðeins að prófa.

Svo er gott að koma inn fá mynd og borða ávexti og grænmeti.

Og leika við kisurnar.

murrrrr.......

Hanna Sólin.

Pússla með mömmu þegar hún kemur heim úr skólanum.

Hafið þið séð annan eins kött.  Púbbsý er ótrúlegur.

En þá þarf að fara að ösla snjóinn og svona.  Ætli það sé ekki bara meiri snjór hér en heima.  Og ég tók eftir að í morgun voru fáar konur við stýrið, og óvenju margir pabbar sem komu með börnin í skólann.   Wonder WHY.

Eigið góðan dag. 

Myndir og aðeins frá sjálfri mér.

 

Ég var bún að skrifa heilmikið og setja inn myndir en svo hvarf það allt í óminni himingeimsins, svo ég þarf að byrja upp á nýtt.

Já skjótt svipast verður í lofti og nú ríkir vetrarkuldi enn á ný hér.  Dæmigerðar íslenskar umhleypingar.

Hér erum við í miðbæ Forthenstein beint á móti skólanum og leikskólanum.  Við vorum í seinasta lagi, því bíllinn fer ekki í gang og ég þurfti að ýta honum á götuna og láta hann svo renna í gang, sem er ekki mikið mál í þessum brekkum hér.

Hér erum við svo komið í hesthúsið, og sólin komin fram.  Það gekk allt vel með hrossin, þau eru farin að þekkja mig og flest ánægð með prógrammið og vilja vinna með mér.  Þá er alltaf einhver með óþekkt, en ég læt þau ekki komast upp með neitt múður.  Það þarf að taka allt svona föstum tökum og það kann ég með alla mína reynslu.

Skuggamynd af mér og hrossin búin með sitt og við getum öll verið sátt við morguninn.

Vonandi hafa ekki orðið miklar kalskemmdir á ökrum, en auðvitað eru flestar framleiðsluvörurnar ekki komnar í moldina. Svona er bara lífið.

Hér er akur vendilega stúkaður af með rafmagnsgirðingu held að þetta sé jarðaberja akur.

Dularfull trjágöng og vegur í gegn.

Í gær komu svo góðir vinir okkar frá þorpinu Maria Ellend. Hér má sjá Hönnu Sól, Miriam, Ásthildi kettina og Goldie og Trölla

Heidi og Samúel eru Búddatrúar, og yndislegar manneskjur.  Þau komu m.a. til að mantra með Báru minni og konu sem býr hér í þorpinu.   En það er mikil aukning á Búddatrú hér í kring.

Hér er Yoko komin til að eiga þessa stund með fólkinu, og ég ætla mér að taka þátt líka.

Hér erum Heidi, Hanna Sól og Miriam dóttir þeirra Heidi og Samúels.

 

Miriam, Goldie og Púbbsi góð saman, allir geta nefnilega orðið vinir.

Og Ásthildur hélt konsert.

Hún gerði það með svona Poul Mc Cartney stæl, hún verður einhverntíman góð.

En við möntruðum í tuttugu mínútur, ég segi ekki að ég hafi fengið mikið út úr því, en ég ætla samt að halda þessu áfram orðin sem fólkið segir er svona;: Nam Yoho Renge Kyo, og hefur mikla merkingu um duld lótusblómsins og fæðingu og dauða rétt eins og hringur Ásatrúarinnar.

Það má líka segja að hluta til hafi örlög mín ráðist hér á síðasta ári, þegar ég var að velta fyrir mér framtíðinni, og Samúel sagði mér að hann væri að hætta í vinnunni sinni sem aðstoðaraðili aldraðs og vangefins fólk, þar sem hann bæði var þeim til halds og trausts og sótti fyrir þau allar nauðynjar.  Hann var að fara að læra inn á svið sem ég kann ekki að nefna en er að vinna með einstaklingum og þeirra undirmeðvitund.  Það hafði verið ákveðið af dóttur minni og honum að hann tæki mig í tíma hér við þessa heimsókn.

Ég er alltaf til í svoleiðis.  Og ég verð að segja að ég varð fyrir stórkostlegri upplifun.  En það er auðvitað bara fyrir mig.  En hann sagð mér að það sem kæmi fram væri eingöngu samtal milli míns innra sjálfs og mín, hann væri eingöngu milligöngumaður sem kæmi skilaboðunum á framfæri.  Og það sem okkur fór á milli var frábær og mér mikil upplifun.   Hann kom mér á óvart, þar sem þrátt fyrir mína næmni og skynjanir er ég alltaf jafn skeptisk, En svo sannarlega átti ég þarna upplifelsi sem ég mun ekki gleyma heldur geyma í huga mér og vinna áfram með.  Og allt sem kom þarna fram voru hlutir sem ég í raun vissi og þegar hann sagði mér þá, fann ég að ég er á réttri leið.   Það er yndislegt þegar maður kemst á flug í andlegum málum sem tengjast manns innri vitund. 

Ég finn að það breyttist eitthvað, og nú þarf ég bara að vinna við sjálfa mig, til að gera það sem þarf fyrir mig sjálfa.  Ég hef fengið leiðsögn, reyndar frá sjálfri mér gegnum túlk, og nú er bara að fara að bretta upp ermar, ég er reyndar aðeins byrjuð með því sem ég er að gera í dag, hætta í vinnunni, fara sem aupair til dóttur minnar og ekki bara það, heldur vinna með hrossunum, sem hafa gert mér gott líka, því ekkert er betra fyrir brotna sál en umgangast dýr og finna sjálfan sig í því að komast inn í hugarheim þeirra og finna samsömun og vilja til að vinna með manni.  Það er yndisleg tilfinning, þegar maður segir þeim bara með einu orði að brokka og þau hlýða, eða segja þeim að galoppa og þau stökkva eða bara segja á ákveðin hátt sto og þau stoppa.  Og svo finnur maður að dýrin vilja virkileg og hafa jafn gaman af þessu og ég. 

Já elskurnar ég segi bara, við erum miklu sterkari en við höldum.  Ef við bara hlustum á náttúruna og það sem er í kring um okkur, og förum þá leið sem okkar æðri máttur leiðbeinir okkur til, þá getur ekkert klikkað.

Eigið góða nótt.

Myndir og svoleiðis.

Veðrið hér minnir óneitanlega á umhleypingarnar heima,  hér er búið að vera hlýtt og vorveður, en austurríkismenn vantrúaðir á að vorið sé komið.  Enda kom á daginn að nú hefur kólnað ískyggilega og í morgun var allt hvítt af snjó. 

En ég lét mig hafa það í gær að aka svolítið um sveitirnar og taka myndir,  það var frekar erfitt, því ég þurfti bæðí að hafa augun á landslaginu og veginum.  Og svo vera tilbúin að taka snöggar ákvarðanir um að stöðva ökutækið og stilla sér upp.

En hér má sjá ömgurnar vera að gera heimavinnuna, Hanna Sól með skákverkefni og amman að ráða krossgátur, ég fer sjaldan eitthvað í ferðalag án þess að hafa slíkar meðferðis.

Það er galsi í þessum litlu skvísum mínum

Og margt sér til gamans gert

Fallega ömmustelpan mín.

Mæðgurnar við matarborðið, mamma þurfti að aðstoða Hönnu Sól með skákdæmin.

Svo þarf að koma þeim í skólan og leikskólan  á morgnana, þá er gott að hjálpast að.

:Þessar myndir eru teknar í fyrradag.  Það var bjart og fallegt veður, en afar kalt og frost.

Hér erum við komin í sveitina við hesthúsin, eins og sjá má er grasið farið að grænka og akrarnir tilbúninir til útplöntunnar.

Sumt komið lengra en annað.

Sem sagt bara beðið eftir vorinu.

Hér verður örugglega maís.

Mér finnst fólk utan Íslands ekki vera jafnmiklir fagurkerar og við þegar kemur að raflínum, þær eru miklar og skemmandi fyrir útsýnið, en það er víða um heim.

Vindmyllurnar eru líka víða, þær eru auðvitað náttúrlega hagkvæm auðlind.

Hér er eitt þorpið, svona kúra þau inn á milli akranna.  En þau eru saman í klösum með einni yfirstjórn, ég held að Mattersburg sé aðalþorpið í þessum klasa hér.

Hér sjást vindmyllurnar betur.

Ég þarf að fara yfir lestarteina á leiðinni í hesthúsið, Christína segir mér að það séu mörg dauðsföll á ári þegar fólk fer yfir á rauðu eða gulu, og tekur sjensinn.  Samt sem áður er ekki farið í að fjárfesta í slám sem opna og loka. 

Austurríkismenn eru í sumum málum á eftir okkur, þeir til dæmis reykja eins og strompar.  Í umferðinni eru þeir ekkert betri en við, aka yfir löglegum hraða og jafnvel svína á mann út af hliðarbraut. 

En þeir eru afskaplega kurteisir og bjóða alltaf góðan dag við þá sem þeir hitta,  ég er líka farin að þekkja sumar konurnar og karlana sem koma með börnin á leikskólann á sama tíma og ég.   Í sveitinni eru allir miklu vingjarnlegri en í Vín, þar sem enginn horfir í áttina til þín, nema þú sért með hund.  Þú mátt líka fara með hunda inn í kaffihús, sem okkur finnst alveg út úr kú á Íslandi.

Þessi húsasamstæða minnir mig alltaf á hringhúsið í Garðabænum

Svona sólarmynd ala Ísafjörður.

Hér má sjá eitt þorpið kúra við hlið akranna.

Gaman að þessum litlu þorpum þar sem búa svona fimm þúsund manns eða svo.  Friðsæl og hlý.

Ég held að ég hafi örugglega vakið eftirtekt heimamanna þegar ég stoppaði bílinn á hinum ýmsu stöðum og dró fram myndavélina.

Og hvert erum við nú komin? Jú til Marz hehe

En ég hef aldrei farið þessa leið og varð sífellt að taka eldsnöggar ákvarðanir, þegar ég sá eitthvað sem var interesant.

En svo er komið kvöld og litlu prakkararnir mínir þurfa að bursta tennur og fara að sofa því hér vakna allri snemma.

En á morgun ætla ég að segja ykkur frá mjög áhugaverðum degin sem var í dag.  Núna held ég að ég farið að halla mér.  Eigið góða nótt elskurnar.  Með kveðju frá Austurríki.

 

 

 

 

Enn um Austurríki.

Hér er klukkann 13.32, ég er búin í hesthúsinu, stelpurnar eru á leikskólanum og skólanum.  Ég horfi hér yfir byggðina, það er frekar hlýtt að mínu mati, en þó rýs reykur upp úr öllum strompum hér.  Menn kynda húsin sín mest með timbri.  Hér er gasið búið fyrir nokkrum dögum og gasmaðurinn lætur ekki sjá sig, veit ekki hvaða kæruleysi það er, þau ætla að skipta um fyrirtæki, til að fá betri þjónustu.  En við höfum bjargað þessu við með að kynda ofninn í kjallaranum með timbri á kvöldin og svo er hér varmaskiptir sem er þó aðallega notaður á veturna. 

Ég horfi yfir hæðirnar skógi vaxnar, þar vaxa margar tegundir af trjám, víða standa upp úr laufskóginum greintré og furur, sem setja grænan svip á skógin hér og þar.  En ég er viss um að þegar lauftrén fara að bruma verður fallegt hér um að litast.  Hér er mikið af aldintrjám, eplum, kirsuberjum, plómum, og mörgum fleirum.  Svo eru hér víða bæðí beykitré, eikartré, birki reynir og margar fleiri tegundir.

Hér upp á hæðinni er ekki mikil umferð, vegurinn liggur eins og langur mjór ormur í hlykkjum upp hæðina með húsin á báðar hliðar, það er 30 km hraði, því allt er svo þröngt og sumstaðar erfitt að mætast.  Mér líkar þetta samt vel.

Hestarnir eru farnir að venjast mér og fara prógrammið sitt rétt og vel flestir, stundum eru þeir þó latari en áðúr, eða duglegri, og þá hrósa ég þeim og gef þeim brauð.  Þau eru eins ólík og þau eru mörg. 

Bjarki er að fá fleiri hross að heiman, þau eru fyrir utan Köln, og fara þeir hann og Peter þjóðverjinn sem býr hér og gengur í járningaskólann með honun að sækja hrossin. 

Bára mín er í skólanum í dag, þau teymið hennar fá að skera upp í dag, og svo fara þau yfir prófið á morgun, það er fyrsta prófið af fimm lokaprófum sem hún þarf að þreyta núna í janúar, sem er auðvitað ástæðan fyrir því að ég er hér til að hjálpa til með börn og dýr, og reyna að vera til aðstoðar, ekki minnst er að elda staðgóðan mat. Ég er búin að vera tvisvar með grjónagraut og hann er svo sannarlega algjört góðgæti á þessu heimili, meira að segja þjóðverjinn og austurríkismaðurinn segja að hann sé hið mesta lostæti.  

Ég keypti áðan nautakjöt sem var tilgreynt sem gúllaskjöt, ég ætla að búa til gúllassúpu í kvöld. 

 

Í fyrri nótt skein þessi elska svo inn um gluggann minn að ég vaknaði og lét mig hafa það að fara fram úr til að taka af honum mynd.

 

Svaka flottur máni gamli.

 

Stelpurnar mínar. 

Sú stærsta og sú minnsta.

Þær eru að skemmta sér vel.

Hér má sjá hæðirnar sem ég er að tala um.  Og svo hátt niður, þessi hún eru hinu meginn við mig.

 

Þessa tók ég núna rétt áðan.  Í dag er dálítill rigningarúði, en ef verðrið verður betra á morgun ætla ég að taka myndavélina með mér í hesthúsin og taka nokkrar myndir af ökrunum, kring um Mattersburg.

En ég hugsa að ég ætli bara að leggja mig smá stund, áður en ég sæki stelpurnar mínar.  En þær þurfa að sækjast kl. 4.  svo ég hef nægan tíma.

Eigið góðan dag elskurnar. 

Svona til gaman af því að ég er með innkaupalistan hérna hjá mér.

Þrjár paprikur í bréfi1 evra

brauð 1/2 en frekar stórt 1.60

gúrka  0.99

goudaostur 700 gr 5.49

Kiwi 1 kg. 1.29

gulrætur 1 kg. 1.39

nautaflesk tæpt kíló 6.72

Heyrumst.

Myndir og fleira frá Austurríki.

Mánudagur og ég beið eftir því að heyra af fundinum á Austurvelli, kveikti á fréttum kl. þrjú og bjóst jafnvel beinni útsendingu eðá að fréttamenn væru á staðnum smá stund, en ónei, það var bara rætt um mótmæli út í heimi sem fyrsta frétt, skoðaði síðan Bylgjuna og fór á Útvarp Sögu, en ég get svarið það annað hvort var enginn á Austurvellinum, eða það hefur ríkt fréttabann á þessum viðburði, sem maður myndi halda að skipti máli fyrir fólkið í landinu ? Hvort sem það er mun koma í ljós, en aðallega á blogginu og spjallinu.  Það virðist vera svo að fjölmiðlar séu í spennitreyju stjórnvalda og annara ráðamanna.  Hvar er stoltið og viljinn til að upplýsta almenning!!!!! Say no more.

En eins og ég sagði kom vinkona mín Christína Gobbi frá Vín og gisti hjá okkur á laugardaginn.  Við áttum yndislega stund um kvöldið með rauðvíni og spjalli. 

Christína kom með eðalrauðvín frá pabba sínum, en hann er ítalskur og á fullt af eðalrauðvíni.

Christína brought fine redwine from her father, en he is italien and has got a lot of finest redwine.

Og það var eldað rauðvínslegið lambalæri sem ég hafði komið með að heiman.  Smakkaðist mjög vel þó ég segi sjálf frá, enda búið að "hanga" í hálfan mánuð og liggja í rauðvínsmarineringu í þrjá daga.

We had lambmeat from Iceland, wich I brougt from home, and had put it in Redwine marinering for some days.  

Hanna Sól sæt og fín.

Morgunverður og Christina að spila við Hönnu Sól Svartapétur.

Breakfast and Christina playing Black Peter with Hanna Sól.

And Christina draws Plack Peter

And Hanna Sól Draw it back. 

Þegar ég var "SVONA LÍTIL" segir hún og segist eiga þrjú börn tvær stelpur og strák, þau bíði bara þangað til hún er orðin nógu stór til að giftast og eiga þau.

Í dag sagði hún að þegar hún var svona lítil var hún á rosastóru skipi í Afríku og þá sá hún ljón, en varð ekkert hrædd við það, af því að hún réði alveg við það. 

When I was so little, she says often.  She says she has two girls and a boy, but they wait untill she is old enough to have them. 

Christina, Bára, Ásthildur og Trölli.

Hanna Sól teiknar mynd af Christina.  Christina er listamaður og vinnur mikið með börnum á Krakkasafninu í Vín.  Hún starfar einnig sjálfstætt í sínu eigin stúdíói.

Hanna Sól Draws að painting of Christina, Christina is an artist and works also at the Kinder museum i Viena.She also workt at her own studio at her own art.

Samloka

Ferðabíllinn hennar Christinu, hún ætlar að ferðast með honum um Ísland næsta sumar, en hún hefur oft komið þangað og elskar Ísland.

Christinas traweling car, she is bringing it to Iceland next summer and trawel about the country, she has often visited us, but now she has her own car, and its a car like mine.  Good car.

She has got að conviniant little apartment in the back of the car, who three people can stay in, and she is bringing some friends with her. And she will also come to Isafjordur to meet me.

Here is the kitchen.

Sleeping cabinet, every thing needed is in this apartment of hers.  It even came with a toilet, but she didn´t want that in such a small cabin.

Hanna Sól and Christina they are good friends, and Hanna Sól gave her the painting she had made.

Congratulation with your car Christina

Bára og Ásthildur á svölunum segja bless þegar við leggjum af stað í hesthúsið.

Bára and Ásthildur say good bye when we go to the stables.

Komin í hesthúsin, það var sól og yndislegt veður í gær um 15°hiti.

At the stables in sunny and beautiful day 15° c.

Hestarnir í sólinni að borða mat.  Báras horses having að wonderful time.

Bjarki var ákveðín í að Christina færi á bak.  Bjarki vas desited that Christina should go on a horse.

And he knew who to pick. The beautiful Björt.

Nú kemur alvaran.  Christina hefur ekki farið bak í átta ár, og þá aðeins einu sinni, svo hún var dálítið nervus.

Christina has not been on að horsa for 8 years and then only once so she was a little nervous.

But Bjarki is a good teacher, and he knew how to help her.

He started first, to let her see that everything was allright.

Thithening the belt, so it would not go waisted.  Það þarf að festa gjörðina svo hún skekkist ekki.

Við vorum ekkert búin að gleyma prinessunni, hún fylgdist með og hér er hún algjört letidýr.

Beautiful horse and að beautiful woman.

She learned fast, that's becouse she is an artist sayed Bjarki, they are so sencetive.

Það skiptir nefnilega að sameinast hrossinu og finna tilfinningar þess og vita að þau vilja gera allt fyrir mann.  It matters to feel the horse and knowe that it's ready to do things for you.  To be one with the horse.

Með vönum knapa er Björt eins og hugur manns, það er frábært að vinna með slíkum hrossum.

Hér fer Bjarki með hana krossgang.

Hann lét hana líka tölta, og hún er svo flott.

Viljug er hún líka, eins og hugur manns.

I´m sure that this beautiful horse is for sale if somebody is interested.  But she wont go sheap, she is að beauti in every senxe of that word.

We back home welcomed by my daugther and grandchild.  And Buppsy of course.

Amma ég þarf hjálpardekkinn mín.  Grandmother I need the helping wheels. 

Hanna Sól þarf ekki slík, hún hjólar eins og herforingi, og við héldum að vorið væri komið, íkornarnir eru að vakna og blómin að gægjast út.  En í morgun var frost, svo eitthvað hefur dáið af snemmbærum plöntum.

Hanna Sól köttur og hundur.

Ásthildur spældi þessi egg alveg sjálf, svo dugleg.

Og svo má horfa á smá video áður en maður fer að bursta tennur og fara að sofa.

Við fengum annan næturgest í gær, Súsan er þýsk alþýðukona, sem vinnur við athvarf fyrir fíkla.  Hún á hest og af því að það er dýrt að leigja stable þá fær hún að vinna á mánudagsmorgnum við Hofið því þá á hún frí frá vinnunni fram að hádegi, en af því hún býr í  Vín er langt fyrir hana að  fara svo henni var boðið að gista hér í nótt til að auðvelda henni að gera það sem þurfti að gera fyrir hádegi í dag.  Þessi hundur hennar er undan grískri tík sem var villt.  En þessi er voða ljúf.  En henni er samt alltaf kalt hér í Austurríki af því að genin hennar eru Grísk.

Hún er líka búin að spara og spara til að komast til Íslands, hér skoðar hún myndabók frá okkar fallega landi.  Hana hlakkar mikið til að komast til okkar.  Vona að hún eigi góða ferð.

Man því miður ekki lengur hvað tíkin heitir, en hún fór afar varlega í að kynnast kettlingunum.

Best að fara að öllu með gát hér!!!

Horfast í augu grámyglur tvær, sú skal vera músin sem mælir, kötturinn sem sig skælir og skrýmslið sem skína lætur í tennurnar.

Sú litla var lasin í dag svo við þurftum að sækja hana í leikskólann, þegar hún kom heim var hún öll hin hressasta.

Hún fór út með kisu.

 

Jæja þetta er nú meiri maraþon sýningin. Þið fyrirgefið enskuna mína, en ég lofaði Christinu að setja smá ensku inn á milli, svo hún gæti lesið, og svo hef ég komist að því að ég á marga útlenskumælandi vini  sem kíkja hér við, svo ég þarf að fara að setja inn meiri slettur svo þau geti fylgst betur með.  Það er sannarlega gaman að heyra að margir fylgjast með mér og mínum bæðí í Þýskalandi Austurríki, Englandi og fleiri löndum. 

Aufwiedersehen