Heimsókn á slóðir John Wayne.

2.4.2017 | 18:32

Í dag er veðrið frekar leiðinlegt. Í morgun snjóaði, en nú er farið að rigna, ég vildi að Veðurguðinn gæti ákveðið sig, hvað hann ætlar að gera, þetta hringl er mjög leiðinlegt.

En ég var að hugsa að það væri prýðilegur dagur til að setja inn næstsíðustu færsluna mína af Mexicoferðinni.

Við fórum út að labba eftir kvöldverðinn í miðbæ Durango. Það var að vísu ískalt, en fjör allstaðar.

Húsin eru fallega upplýst, okkur var ráðlagt að vera ekki lengur úti en til hálf níu, því það er ekki hættulaust að vera úti of lengi. En við urðum svo sem aldrei vör við neitt ljótt. En allur er varinn góður.

Á kirkjunni er skjöldur þar sem minnst er á Kötlugos sem olli veðrabrigðum um allan heim.

Það var virkilega gaman að rölta um bæinn.

Hún er glæsileg dómkirkjan þeirra. En við ætlum ekki að stoppa lengi úti við þvi við ætlum í smáferð á morgun á búgarðinn þar sem allar myndir Johns Waines voru teknar upp á sínum tíma, enda er hann mikil hetja hér.

En samt smápöbbarölt. Við vorum farin að spyrja hvort það væri til þrjár tegundir áður en við settumst inn. Sem sagt bjór, rauðvín og kóka kóla. Þið trúið því ef til vill ekki, en við þurfum að leita þónokkuð þar til við fundum pöbb sem seldi allt þetta

En morgundagurinn reis og við fórum niður á torgið, rútan sem við ætluðum að fara með á búgarðinn hékk saman á lyginni held ég. En við vorum samt spennt að fara á búgarðinn.

Fararstjórinn tilbúinn.

Innfæddir tilbúnir í ferðina.

Komumst á staðinn klakklaust.

Kunnuglegt umhverfi úr gömlum cowboymyndum.

Þó við kæmum tiltölulega snemma var samt kominn biðröð í miðasöluna.

Hér vantar ekki skiltin.

Inngangurinn er eins og kvikmyndaklippa.

Margt forvitnilegt að skoða hér.

Veit ekki alveg hvaðan þessi elska kemur, en hann líkist mest írskum smáhesti.

Og hér er bærinn þar sem þetta allt gerist. Og hér er verið að "taka upp mynd" til sýningar fyrir gesti.

Hér mun Jón Væni eiga mörg spor.

Hér var allt til staðar, uppáklæddir þorpsbúar, indíjánar, bankaræningjar og illmenni.

Og auðvitað knapar á hvítum hestum.

Kameran gengur og leikstjórinn segir brandara, sem eru því miður á spænsku, svo við Elli getum ekki hlegið með.

Þarna má sjá löggur og allskonar fólk.

Já það má ekki vanta hestana sko!

Hann pósaði svo fyrir mig hehehe.... En áður höfðu fjórir ræningjar riðið á harðastökki um aðalgötuna.

Og nú eru indíjánarnir komnir á svæðið.

Vilta vestrið eins vilt og það getur orðið.

Það var orðið svolítið langt þetta prógramm, svo við ákváðum að koma okkur aftur niður í borgina. En rútan átti ekki að fara fyrr en eftir klukkutíma, svo við þurfum að koma okkur heim öðruvísi.

Sem betur fer gátum við látið hringa í leigubíl og þannig komið okkur heim, því eins og þið sjáið er okkur farið að kólna. En mikið var gaman að komast á slóðir Jóns Væna.

Og hér eru svo engar reglugerðir eða eitthvað Evrópustaðlakjaftæði, hér er bara byggt með því sem til er á svæðinu.