Ferð til Gardavatns, Lazise, Sirmione og San Marino dell Battaglia.

Það fer nú að líða að lokum þessa ferðalags.  Nú förum við að Gardavatni, sem er stærsta vatn í Evrópu, hér fyrir nokkru fórum við að Dýpsta vatni í Evrópu í Noregi, Horningdals vatn.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér má sjá að það er yfir 500 metra djúpt.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Kuldalegra þar um að litast því við vorum þarna um vetur.

 

En sem sagt. Gardavatnið.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér má sjá vínvið í löngum bunum.  Á leiðinni.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Aftur farið gegnum Brennerskarðið hér er virki, en þetta var vígvöllur í stríðinu.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hugsið ykkur vinnuna við að byggja hús á svona stað, jafnvel þó það sé kirkja ?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Já þær eru víða stríðsminjarnar, vonandi verða þær aldrei teknar í notkun aftur.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Já ef til stríðs kemur í dag, verður ekki not fyrir svona hús, þá verða það langdrægar eldflaugar og drónar sem heyja stríðið, og það verða almennir borgarar sem verða drepnir meðan elítan situr í öryggi og fylgist með á skjánum.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En við erum komin að Lago Di Garda. Það er stærsta vatn á Ítalíu og jafnvel Evrópu 370 km. Vatnið er einungis 65m yfir sjávarmáli, og loftslagið þar afar hagstætt og notalegt.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En fyrst gafst tími til að fá sér að borða. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Svo var að koma sér um borð.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Við Gardavatnið á eða átti Kristján Jóhannsson stórsöngvari sumarbústað og bát.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Beðið á bryggjunni, hér má sjá kónginn okkar Kristján 10. Hann er í hjólastólnum. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Kastalar allstaðar.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Og þá er það sjóferð til Lazise.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Sigling. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Það eru margir fallegir bæir við Gardavatnið.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Komin til Lazise.   

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér má sjá þessa fögru styttu, sennilega annað hvort minning um stríð eða pláguna miklu.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þetta er vinalegur bær.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og menn stunda hér allskonar sjósport 

 

 

 

 

 

 

 

 

En það er ekki bara mannfólkið sem kann að meta vatnið, þetta álftapar með sína átta unga var líka að leika sér, við furðuðum okkur samt á því að fjórir unganna voru ennþá gráir, meðan hinir fjórir voru orðnir hvítir.  Þau hljóta að hafa tekið að sér aðra unga.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Álftapabbi var ekki glaður með alla umferðina, hann varði sína fjölskyldu af miklum móð.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Einhverjir gárungar á sjóköttum voru að áreita hann, en þessi glæsilegi fugl hratt þeim í burtu, enda ekki árennilegur.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Einhverjar rústir þarna.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En nú erum við að nálgast Sirmione, þar sem strákarnir ætla að taka lagið á torginu og við að fá okkur í svanginn.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bátarnir ganga hér eins og strætó á milli staða.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Á torginu í Sirmione.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og hér var tekið lagið.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þessir litlu fuglar voru víða á veitingastöðum, sennilega finkur, en þeir voru ekkert að tvínóna við að taka stóra bita, og þarna voru líka dúfur en þessir litlu fældu þær umsvifalaust frá.  Margur er knár þótt hann sé smár. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Við settumst svo niður hér við Hótel Sirmione og fengum okkur að snæða.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þetta var ósköp notalegur dagur.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Jamm ég sagði borða, en auðvitað þurftum við líka að drekka   Og þar sem við höfðum verið svona mikið á ferðinni, þurfti að vinna upp tíma. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Já þetta var gaman.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ekki satt Sigga Lúlla mín 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Svo gerðist svolítið óvænt og reyndar merkilegt.  Allt í einu var kallað; Elli!

Og viti menn voru ekki lúðrasveitarfélagar hans frá Osló einmitt stödd þarna í Sirmione, þar sem hann stoppaði bara í einn tvo tíma.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og það varð fagnaðarfundur meðal félaga hans frá Nittedal lúðrasveitinni.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Skál Óli minn 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Skoðuðum gömul virki.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Við borðuðum svo kvöldverð í San Martino della Battalgía, þar var ein blóðugasta orrusta sem háð hefur verið í Evrópu fram að þessum tíma sem leiddi til þess að Ítalía sameinaðist i eitt ríki 17. mars 1861 og þess að rauði krossinn var stofnaður.  Orrstan stóð í einn dag og um 40.000 manns dóu þann dag. Hér eru tvær svokallaðar beinakirkjur, og við ætlum að skoða aðra þeirra og syngja fyrir hina dánu. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Frekar óhugnanlegt ekki satt?  en þeir eru þó geymdir á helgum stað blessaðir.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og hér er sungið þeim til heiðurs.  

 

En svo var komin tími til að halda heim á leið.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér er verið að matast í San Martino della Battaglia.  Áður en haldið er heim á hótel.

 

Vona að ykkur hafi ekki leiðst, en það er ein færsla eftir og hún mun fjalla um kastalaferð og um snjómanninn Ötzi sem hefur umbylt sögunni um manninn, eins og hún var talin uns hann fannst.

Eigið góðan dag elskurnar.