Fréttamennska er stundum svolítið grátbrosleg.

Já það er auðvitað tími til að vera orðlaus yfir velgengni forystumanna Sjálfstæðisflokksins.  Formaðurinn fékk "bestu kosningu" hingað til til formanns eða heil 96% atkvæða.  

Það er líka ótrúlegt að Ólöf Nordal fékk kosningu sem varaformaður.  Þetta er náttúrulega stór sigur fyrir þau bæði.  Óska þeim auðvitað til hamingju að vinna þessa titla eftir mikla baráttu og sterka andstæðinga.  Þau eru auðvitað vel að þessum sigri komin. 

Sérstaklega ber svo að óska hinni ungu konu til hamingju fyrir að hafa unnið sigur sem ritari, gegn Guðlaugi Þór, þeim sterka manni..... ónei afsakið hann steig til hliðar og hætti við framboð.  

Það er von að stúlkan segi að sigur hennar sýni að ungt fólk eigi möguleika í hinum stóra og sterka Sjálfstæðisflokki.  Eða hvað? Hvernig ætli kosningin hefði farið ef Guðlaugur Þór hefði haldið sínu striki?

En þetta er nú allt saman gott og blessað.  Það er von að forystan sé ánægð með hinn mikla sigur sem þau unnu á aðalfundinum.  Og megi þau njóta vel. 

Hitt er svo annað mál að fjölmilar spila með í þessari uppákomu.  Hvað héldu fjölmiðlmenn að myndi gerast?  Það kæmi mótframboð á síðustu stundu?  Eða að formaður, varaformaður og ritari fengju ekki meirihluta atkvæða? Eina spennan hvarf þegar Guðlaugur Þór vék til hliðar, verð reyndar að hrósa honum fyrir þá gjörð.  Hvort sem það var plott eða ekki.   

Stundum getur maður orðið alveg orðlaus yfir fréttamennskunni, þar sem málin eru étin upp eftir hlutaðeigandi eins og hér sé eitthvert afrek sem hafi gerst.  

Og svona í blálokin hvað kusu þessir 45 aðilar sem ekki kusu Bjarna?

Bjarni endurkjörinn formaður

væntanleg 5% mín og allra hinna í bankanum, erum við að dansa?

Ég er nú ekki peningafróð manneskja, enda kann ég ekki á peninga né að græða.  En ég staldra aðeins við þetta með 5% sem formaður Sjálfstæðisflokksins vill gefa mér og öllum hinum.  Svo ætlar ríkið að eiga 40% og einhverjir... fá að hafa eignarhald á hinum 55%

Ef hann hefði talað um að gefa landsmönnum 40% og ríkið ætti 10 % þá værum við að dansa eins og pósturinn auglýsir.  En hvernig dettur mönnum í hug að þó við þessir rúmlega 300.000 íslendingar ættum einhverja smáaura í bankanum að við myndum gera eitthvað til að stöðva spillinguna?

Ég held að þetta sé svona plott til að ganga í augum á væntanlegum kjósendum.  En ég er alveg viss um að fólk sér í gegnum þetta eins og fólk er reyndar farið að hugsa aðeins sjálfstætt og spyrja spurninga.  

Eitthvað segir mér að flokkurinn eigi eftir að dala meira, hvað svo tekur við er ekki ljóst.  En augljóslega hafa bæði Hanna Birna og Illugi skaðað flokkinn mjög mikið, og ekki síður þegar formaðurinn ver þau í bak og fyrir og þakkar vel unnin störf.  Hann vill örugglega vera góður og sanngjarn, en um leið sekkur hann sjálfur í fenið. 

Þegar plöntur byrja að rotna og fúna, er eina sáðið að klippa þær niður og skera burtu fúann.  Það gengur ekki að reyna að lífga við eitthvað sem er þegar byrjað að rotna og fölna.  Slíkar plöntur eiga ekkert annað eftir en að veslast upp og deyja. 

Þetta mættu reyndar fleiri formenn taka til sín, það virðist alltaf vera einhver samtrygging innan fjórflokksins að viðhalda sjálfum sér og sínum, sem er besta leiðin til glötunar og sem betur fer er meirihluti þjóðarinnar að vakna upp við vondan draum og skilja að svona geta málin ekki haldið áfram, þetta bara einfaldlega gengur ekki upp.  

Það er aldrei hægt að gera öllum til hæfis, og þá þarf að velja og hafna, vilja menn hlú að fólkinu í landinu sem heild, eða vilja menn halda jáfólkinu í kring um sig og verja það á öllum sviðum, þó fólki ofbjóði stjórnsýslan?  Ég bara spyr?

Gefi landsmönnum 5% í bönkum ríkisins

Vel raunhæft að vinna minna, en það krefst ögunar.

Jú það er raunhæft að minnka vinnustundir, en það ætti þá að vera meiri ögun á framleiðni og vinnutíma.

Ég hef verið verkstjóri í yfir 30 ár, bæði með fullorðið fólk og ungmenni.  Og ég veit alveg hvernig kaupin gerast á eyrinni.  

Það fer nefnilega mikill tími hjá fólki að koma sér að starfi, til dæmis er fólk stundum að mæta fimm til tíu mínútur yfir áætlaðan byrjunartíma, svo er kaffitími og menn fara fimm mínútum fyrir í kaffi og mæta fimmmínútum yfir áætlaðan tíma, það sama gerist í matartíma, og svo er gjarnan rabbað meira þegar mætt er, svo er síðdegiskaffi með sömu formerkjum og jafnvel hætt svolítið fyrr.

Með mannfjölda til dæmis 20 manna hóp eða fleiri, þá er enginn smátími sem fer í þessar fimmmínútur hér og þar. 

Þess vegna var ég til dæmis löngu farin að láta mitt fólk mæta kl. 7 að morgni, og mætti sjálf ekki seinna en 10 mín. fyrr, til að þau vissu að ég væri á staðnum, það skiptir miklu máli. Svo var unnið og pása kl. 9.  í ca tíu mínútur, þannig að fólki hafði með sér nesti.  Kl. ellefu var svo hálftími í mat, og síðan var unnið til fjögur í tvo daga í viku, til kl. þrjú þrjá daga og svo var vinnan búinn kl 2 á föstudögum.  Þetta mæltist vel fyrir hjá mínu fólki, og þau voru ánægð með að vera búin svona snemma. Ég sparaði bæjarfélaginu þessar endalausu fimm til tíumínútum í hvert mál.  

Einnig getur verkstjóri áætlað hve langan tíma verk tekur, það er þegar hann er orðin vanur vinnubrögðum og getur sett fólkinu fyrir að þegar það sé búið með ákveðið verk megi það fara heim.  Ég varð vör við það hjá vinnuskólanum að þó þau fengu ekki nema tíu mínútur í bónus, voru þau ánægð með velkárað verk.  

Ég hef bæði unnið erlendis, og fylgst með vinnu, og ég verð að segja að það er miklu meira slugs hér en þar sem ég hef verið, til dæmis í Danmörku.  

Ef meira væri lagt upp úr því að fólk skilaði af sér góðu dagsverki, væri hægt að greiða hærra kaup fyrir sömu vinnu, eða stytta vinnudaginn. 

Þetta gengur út á það að fólk haldi sér að vinnu, meðan vinnutíminn er, og skili því sem þarf að skila á ákveðnum tíma, og þá getum við rætt um bæði styttingu vinnutíma og hærri laun. 

Ef þessu einfalda máli er kippt í lag, er hægt að fækka vinnustundum og greiða hærri laun.  Það er algjörlega á hreinu.  

Vel raunhæft að vinna minna

Þurfum við að endurskoða heilbrigðiskerfið okkar ekki bara út frá launum heldur líka í hvaða farvegi þjónustan er?

Legg til að fólk lesi þessa grein úr læknablaðinu.  Hér talar læknir sem lært hefur erlendis og vildi koma heim aftur, en hefur nú gefist upp og ætlar að fara aftur af landi brott. 

 

http://www.laeknabladid.is/tolublod/2015/05/nr/5505

 

"Reynslan hefur sýnt að íslenskir læknar sem fara utan standast vel kröfur þeirra landa. En því miður er ekki samskonar eftirlit með gæðum og fagmennsku hérlendis. Engar kröfur eru gerðar um símenntun til að viðhalda lækningaleyfi. Ekkert reglulegt eftirlit virðist vera með því hvernig læknar vinna og skrá samskipti. Og þekkist annað land (sem við viljum bera okkur saman við) þar sem lausar læknastöður eru mannaðar með því að láta læknanema þykjast vera útskrifaðir læknar?

Skortur á eftirliti og aðhaldi leiðir til þess að sumir læknar komast upp með ófagleg vinnubrögð. Þetta hefur auðvitað slæmar afleiðingar fyrir sjúklinga þeirra. En þessir fáu smita líka frá sér, og fæla aðra frá því að vilja vinna hér. Læknanemar og unglæknar læra þá slæmu siði sem fyrir þeim eru hafðir. Útlærðir læknar gefa afslátt á almennum stöðlum um vinnubrögð, ekki síst þegar mönnun er léleg og álag mikið. Ófagleg vinnubrögð á einum stað leiða til aukins álags á öðrum stað. Léleg vinnubrögð eru ekki leiðrétt og standardinn drabbast niður."

 

Þetta eru hörð orð og þung, en það versta er að það virðist ekki vera neinn áhugi stéttarinnar að laga þetta, þvísíður virðist landlæknir hafa nokkurn áhuga á málinu. Þar á bæ virðist meira vera að reyna að þagga niður mistök sem heilbrigðisstarfsmenn gera. Og læknirinn heldur áfram:

 

"Árið 2009, stuttu eftir að hafa flutt hingað eftir sérnám, hafði ég það miklar áhyggjur af gæðum heilbrigðisþjónustunnar að ég sendi landlækni bréf, þar sem ég náði ekki eyrum viðkomandi stjórnenda. Ég tíundaði tilfelli þar sem sjúklingar höfðu fengið þjónustu sem var afar ábótavant.

Ég lýsti einnig víðtækari vandamálum sem báru vott um skort á aga og eftirliti: læknar sem höfðu árum saman ekki skráð samskipti sín við sjúklinga og voru þar með að brjóta lög; læknar sem svöruðu ekki skilaboðum frá kollegum, hvað þá frá sjúklingum; algjör skortur á eftirliti hjá sjúklingum með langvinna sjúkdóma".

 

Nærtækt dæmi um þetta er mál Matthildar Kristmannsdóttur og meðferð kerfisins á hennar mál og hana sjálfa. Og læknirinn klykkir út með:

"Þáverandi landlæknir hitti mig vegna þessa bréfs, og svaraði að hann þekkti vel viðkomandi forstöðulækna þar sem þeir voru saman í læknadeild. Þetta væru góðir menn sem hann treysti til úrbóta. Ekkert breyttist. Ég sendi afrit af bréfinu til næsta landlæknis árið 2011. Því var ekki svarað. Þessi reynsla mín sýnir glöggt óvirkt eftirlit og skort á afleiðingum vegna lélegra vinnubragða.

Þessi tvö fyrirbæri þrífast á fleiri sviðum í opinbera geiranum, þar sem illa gengur að losna við óhæft starfsfólk vegna ótta yfirmanna við að takast á við vandamálin. Smæð og skyldleiki er engin afsökun fyrir að reglum og gæðastöðlum sé ekki fylgt.

 

Og lokaorðin. "Þetta er því ákall til stjórnenda og eftirlitsstofnana að láta reglur um gæði og fagmennsku ekki vera eintóm orð á pappír. Þetta er ekki síður ákall til allra heilbrigðisstarfsmanna og sjúklinga að láta í sér heyra þegar þeir verða vitni að lélegri þjónustu. Íslendingar eiga nefnilega skilið það heilbrigðiskerfi sem þeir sætta sig við".

 

Held nefnilega að það sé málið fólk er hrætt við að tjá sig um læknamistök og eru ennþá að treysta algjörlega á lækninn sinn án þess að huga að aðkomu annara fagmanna.  Er þetta það sem við viljum sætta okkur við?  Það er nefnilega ekki bara nóg að hafa há laun, ef vinnubrögðin eru þannig að þar ríki eitthvert sjúskeri, allavega hjá sumum læknum.  Það er óþolandi þegar um líf og heilsu fólks er að ræða. 

Veður og veðurfréttir, er ekki bara kominn tími til að hætta að láta þáttastjórnendur Ruv tjá sig um veðrið.

Haustið hefur verið fallegt á Ísafirði.  Það hefur rignt frekar mikið, en það hafa var verið örfáar forstnætur.  Ég er alvarlega að spá í hvort "útvarp okkar allra" ætti ekki að hætta við þessar eilífu verðurspár hjá þáttastjórnendum, sér í lagi þeirra sem hafa sterkari tilhneygingu til sinna heimaslóða og skekkja allverulega sannleikann um veðurfarið á landinu.  Já ég er að tala um til dæmis virka morgna.  Ég hef oft gaman af þessum þætti og galsaskapnum í þeim, en þegar kemur að veðurlýsingum þá passar bara ekkert. 

Það hefur til dæmis verð spáð undanfarið roki og jafnvel snjókomu, og ég sem á allt mitt undir veðrinu er að búa mig undir allt, og svo er bara blíðan dag eftir dag.  

 

Þessar myndir eru teknar núna seinnipartinn í dag, og sýna svo ekki verður um villst að veðrið hér hefur bara verið ágætt og ekkert minna en það. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þetta er nú þetta hræðilega veður sem alltaf er verið að spá hér.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Það eru örfáir dagar síðan kartöflugrasið lagðist, dó ekki reyndar, en lagðist út af. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Goldteppis flottan mín enn falleg. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Það eru bara tvö ár síðan þessi vinkona mín var gróðursett, og hún er að blómstra voða fallega. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þessi líka, en hún er á sama aldri og því ekkert að marka blómgunina.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Rodgersian mín, skartar sínu fegursta. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Því miður var vorið frekar kallt svo rósirnar eru í seinna lagi. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þessi eðalrós er Hudalsrós. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þetta kirsuberja tré er alveg með ólíkindum, við settum það út í fyrra haust og það er þakið kirsuberjum, en nær því miður ekki að þroska þau, ég verð því mður að klippa þessar greinar af svo snjótinn rífi þær ekki niður.  En ég vænti mér góðs af þessu eðal trá.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og sólberin mín, sem ég hafði ekki tíma til að týna, þau eru samt ennþá óskemmt, nema orðin svolítið meir. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þetta bjúti, sem er hvítþinur, sem ég fékk sem ágrædda grein frá Núpum.  Og er þvílík gleði og aðdáun frá mér. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Haustgarður par exelance.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Það er dásamlegt að geta verið úti og dundað sér í garðinum svona lengi í október.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Loksins tókst mér að ná í hvíta Hurdalsrós, ég var lengi búin að leita og loksins fékk ég hana og vænti mér góðs af hanni.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þetta tré fékk ég með fræi frá BNA, þetta er picea orintalis, það er að komast fyrir vind loksins, og fer vonandi að mynda topp og halda áfram að vaxa.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér er svona fjöruþema, og listaverk frá syni mínum þarna.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hosturnar mínar eru að blómstra. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér er risafuran mín, lika frá fræi frá USU, dafnar vel og er flott. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þessi alaskavíðir er raunar sjálfsáinn og vex afar hægt, ég er búin að kvista hann upp og hef gróðursett bergsóley við rætur hans, sem fær að klifra upp eftir honum. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þessi túja og sypris dafna mikið vel og erum margra ára.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Stjúpurnar standa sig vel, enda eru þær gróðursettar til dæmis Í Austurríki á haustin.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þær geta verið afar fjölbreytilegar og fallegar svona í haustveðri.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Haustlitirnir eru fallegir og jafnvel hlýlegir, og í svona góðri tíð, er dásamlegt að ganga um garðinn, og vinna úti í stuttermabol og undrast endalausar óveðurspár hjá ríkisútvarpinu.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ef til vill skiptir það ekki svo miklu máli, en það er samt frekar óþolandi að fólk sé farið að halda að veðurfarið hér sé eins og á Svalbarða.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Enn eitt listaverk sonar míns í "fjörunni" sem hann átti frumkvæði að.  <3

Eigið góðan dag elskurnar. 

Úbbs sorrý........

Eru þetta ásættanleg vinnubrögð alþingis, er bara hægt að segja UBBS!!! sorrý? 

Þarf ekki að vanda betur til samninga laga og reglna og láta fara yfir afleiðingar sesm verða af lögum og reglum? +

Á hvaða leið er eiginlega löggjafinn þegar svona kemur upp á og þetta er örugglega ekki eina dæmið um klúður.  

Löggjafinn gekk of langt

Svona mín hugleiðing um málefni nýja sjúkrahússins.

Heilbrigðisráðherrann okkar var hvefsinn í viðtali á rúv í dag, þegar hann var spurður hvort hann myndi taka tillit til óska margra um að byggja frekar nýjan spítala heldur en að klastra við gamal Hringbrautarspítalann.

Mig langar svolítið til að ræða um þennan ágæta mann.  Tek fram að mér er svo sem ekkert illa við hann sem manneskju,  hann er vænsti maður og góður fjölskyldumaður. Það sem mér mislíkar er að í pólitíkinni er hann algjör tækifærissinni að mínu mati.  

Ég vann undir hans stjórn meðan hann var hér bæjarstjóri, eða þangað til honum tókst ætlunarverk vina sinna að ná undir sig Guggunni og kvótanum og færa hann til Akureyrar.  Það er mitt mat að hann hafi beinlínis verið sendur af frændum sínum og vinum til þessa ákveðna verkefnis.  

Það er bara mitt mat á aðstæðum.  

Kristján Þór getur verið skemmtilegur maður, og hann brá oft á glettni við okkur starfsfólkið ef það hentaði honum. En hann sýndi oftar en ekki þessa sömu takta og kom fram í viðtalinu við hann í útvarpinu einmitt í dag.

Ég minnist vel þegar ég fór í ársfrí, orðin dauðþreytt á samskiptum við þann meirihluta sem þá sat allskonar ofríki og leiðindum, og ákvað að taka mér ársleyfi.  Í minn stað sem garðyrkjustjóri var valinn maður sem hafði unnið í garðyrkjunni í Reykjavík.  Þessi maður er nú látinn en það var á sveimi orðrómur að hann væri ansi laginn við keðjusögina.  Enda kom í ljós að hann sagaði niður tré, bæði nýflutt og söguleg tré frá upphafi Jónsgarðs, sem fór ekki vel í mig. Ég hafði samband við bæjarstjóran og sagði að mér líkaði ekki þessar aðfarir manns sem var þarna staðgengill minn, meðan ég tók mér árs leyfi.  Svörin voru með einmitt þessum keim sem ég kannaðist svo vel við frá samtalinu í dag; að ég gæti sjálfri mér um kennt, ég hefið farið í frí, og skilið þessi mál eftir í sjálfsheldu, mér væri því nær að þegja bara og skipta mér ekki af þessu.

Ég get líka tekið nærtækt dæmi um vinsældir bæjarstjóra, þegar Haraldu Líndal hrökklaðist burt vegna þess að hann ákvað að taka þátt í nýstofnaðri hreyfingu sem var klofningu frá Sjálfstæðisflokknum Í listanum, þá varð hann að hætta sem bæjarstjóri, því sjálfstæðisflokkurinn vann þær kosningar og réði Kristján Þór bæjarstjóra.  Haraldur var kvaddur af vel flestu starfsfólki bæjarskrifstofunnar, það var haldið partý honum til heiðurs í Kúlunni minni, og við færðum honum málverk til að kveðja hann. Þegar Kristján fór, voru eftir því sem ég best man, aðeins tveir af starfsfólki hans sem mættu í kveðjuhófið.  

Þetta segir reyndar sína sögu.

Ég er eiginlega sannfærð um að vinir hans og frændur væntu þess að hann yrði sjávarútvegsráðherra í nýrri ríkisstjórn.  Það varð ekki því sjávarútvegsmálin voru framsóknarflokksins.  Þess í stað fékk þessi ágæti maður eitt það erfiðast ráðherraembætti sem hægt er að fá, Heilbrigðismálin, þetta hefur alltaf verið óvinsælasta og vanþákklasta embætti í sögu þjóðarinnar frá því að það var stofnað.  Honum er því nokkur vorkunn að taka þennan svarta Pétur inn á sitt borð.  Ekki síst vegna þess að fyrri ríkisstjórn hafði skorið svo mikið niður í heilbrigðiskerfinu að ekki var hægt að ganga lengra.  Þessi svokallaða velferðarstjórn skar og skar niður tálgaði og klippti þannig að alltof langt var gengið. 

En það sem mér liggur á hjarta í þessu máli er einmitt þetta: 

Er það sem mér þykir verst í öllu þessu er að ráðherrann skuli ekki einu sinni reyna að endurskoða málin, þegar góð rök og öflug hreyfing er farin af stað til að breyta þessum samþykktum. 

Það er ekkert rangt við að hlusta og endurskoða málin þegar mikilvæg rök koma fram um að breyta.  Ég heyrði að hann var reiður og sár, vegna þess að hann veit að hann er að breyta gegn betri vitund.  Það er sorglegt þegar ráðamenn fara með offorsi gegn skynsamlegum ráðleggingum og hlusta á allar raddir, en skýla sér á bak við það að þetta hafi verið samþykkt af þinginu og þar með sé málið útrætt.  Það er alltof mikið í húfi til að ekki sé hlustað á sérfræðinga sem segja annað.  

En þetta er nú svona mín sýn á málin.  Og ég skora á Heilbrigðisráðherrann að opna hugann sinn og endurskoða þessi mál en ekki berja hausnum við steininn, því ég heyrði alveg að hann er ekki alveg sáttur við þessi málalok.  

Detti mér nú allar lýs úr höfði.

Það er náttúrulega ekki í lagi með stjórnvöld í þessu máli.  Mér sýnist þetta vera neyðarúrræði starfsfólks sem hefur verið hunsað af því það hefur ekki verkfallsrétt.  En í ofanálag að hóta þeim lögsókn er eitthvað svo brjálæðislegt að annað eins hefur ekki heyrst.  Og hvað svo, hvað ef allir lögregluþjónar segja upp og hætta?

Hvað ætla stjórnvöld að gera þá?  Kalla inn sérsveitina?  Eða eru þeir á sama horfæði og lögreglan almennt? Ekki erum við með her, Birni Bjarna tókst ekki að koma á her hér.   En ef til vill er eitthvað eftir af hulduher Alberts Guðmundssonar.  

Ef eitthvað sýnis vera málefnaþrot þá er þetta slíkt.  Hvað með að SEMJA VIÐ LÖGREGLUNA, í stað þess að bera salt í sárin? Ég er svo sem ekkert sérlega hrifin af sumum lögreglumönnum, en hér er um heilt stéttarfélag að ræða sem hefur lengi þurft að berjast fyrir því að fá samninga.  

Og svona í lokið: Hvað eru viðeigandid réttarúrræði? Lögbann á verkfall sem er ekki verkfall?  Lögbann á veikindi sem ekki eru veikindi? Kalla inn Natoher?  Eða hvað?

Ráðuneytið hótar lögreglu lögsókn

Saman í 45 ár. Ég og hann Elli minn.

Ég ætla að deila með ykkur yndislegri sögu sem gerðist fyrir 45 árum síðan.  

þannig var að ég var það sem kallað var "opin" það er að ég fékk skilaboð frá öðrum heimi, bæði fyrir sjálfa mig og aðra.  Á þessum tímapunkti gat ég ekki dílað við þetta og ákvað að fara suður til miðils og láta "loka" mér.  Loka þessu þriðja auga eða skynjun sem sum okkar hafa en aðrir ekki. Á þessum tíma var ég tveggja barna móðir og bjó meira og minna inn á heimili foreldra minna.  Sem reyndar var notalegt, en ekki mikið spennandi fyrir unga konu sem átti lífið framundan.

Áður en ég fór sendi ég bæn upp í ljósið sem ég trúí á og bað: gefðu mér mann sem ég get elskað, virt og hjálpað.  Ég vissi ekkert af hverju ég setti þetta fram svona, en það gerði ég nú samt.

Vinkona mín ein ók mér út á flugvöll, hún sagði við mig; Ásthildur ég finn á mér að þessi ferð verður þér til gæfu og þú verður bænheyrð.  Ég hafði ekki sagt henni frá minni eigingjörnu bón, en svo var nú það.

Ég gisti svo hjá annari góðri vinkonu minni, og fór til miðilsins, sem gerði það sem hún gat til að losa mig við þetta áreiti frá öðrum heimi. 

Um kvöldið langaði mig svo á ball, ég og vinkona mín ákváðum að fara saman út, en vildum bjóða annari vinkonu með okkur.  

Sú sagði strax að hún færi ekki með nema við færum í Klúbbinn.  Hin vinkona mín vildi ekki fara þangað, Klúbburinn hafði svo sem ekkert gott orð á sér þá, það var talað um flugfreyjubekkinn og svo framvegis. 

Nema að við vinkonurnar förum þá bara tvær, hún var ekki lengur en hálftíma og vildi svo fara heim.  Ég var ekki alveg á því og varð eftir.

Þarna var ungur maður sem virtist hafa áhuga á mér, var að bjóða mér upp í dans og svoleiðis. 

Svo vildi hann að ég kæmi með honum í partý eftir ballið, ég var nú ekki alveg á því, því ég hafði svo sem ekki áhuga á honum þannig.

Þegar við komum að borðinu mínu eftir lokadansinn kom í ljós að veskinu mínu hafði verið stolið, dreyfbýlistúttan sem ég var, hafði skilið veski eftir á borðinu.

Málið var að ég hafði keypt tvo miða í leikhús, sem ég ætlaði að bjóða enn einni vinkonu minni í.  Og nú voru bæði miðarnir og peningarnir mínir horfnir.  

Veskið fannst svo í ruslatunnu við Klúbbinn daginn eftir, en hvorki peningarnir né leikhúsmiðarnir.

En þessi ágæti drengur bauð mér að ef ég kæmi með honum í partý, skyldi hann kaupa handa mér tvo leikhúsmiða, svo ég lét tilleiðast.

Þetta var rosalegt partý fullt hús af fólki og hávarð og læti, vertinn var vinur þessa stráks, og hann bjó í kjallaranum hjá mútter, konan hans lá á sjúkrahúsi og var að ala þeirra fyrsta barn.  Nema hvað að undir morgunn kom mútta niður og rak allt hyskið út.

Kavalerinn minn hafði ekki drukkið, því hann var á bíl, og við fórum að rúnta, tveir gæjar komu með okkur, annar sem mér leist eiginlega betur á, við fórum í sund í Sundhöll Reykjavíkur, nema annar gaurinn var of drukkin til að vera hleypt inn, við hin héldum svo áfram að rúnta, komum við í konuríkinu sem mig minnir að hafi verið á Laugarásveginum.  Eftir því sem við ræddum meira saman leist mér alltaf betur og betur á stráksa.  Og svo vorum við bara eftir tvö, hann fór og heimsótti vinafólk sitt og þá var komið um hádegi.    

Að lokum fór hann með mig heim til systur sinnar og mágs og það sofnuðum við.

Daginn eftir fórum við aftur á rúntinn og fórum í heimsókn til vinarins sem hafði haldið partýið kvöldið áður.  Þar bað hann mín. 

Ég varð hálf klumsa og sagði að við gætum svo sem skrifast á og kynnst betur.  Við eyddum svo þessum degi saman, og um kvöldið fórum við heim til vinkonu minnar þar sem ég gisti.  

Eins og ég sit hér og skrifa, þá vaknaði ég um miðja nóttina við að það var eins og birti upp í herberginu og ég heyrði rödd sem sagði; Hvað varstu að biðja um.

Og þá skildi ég að þetta var náunginn sem ég ætti að eyða ævinni með.

Ég vakti hann, og sagði, varstu að meina það þegar þú baðst mín í gær?

Já sagði hann.

Svarið er já sagði ég.  Og þannig byrjaði samband sem hefur nú enst í 45 ár.  Í giftingarhringjunum okkar stendur í mínum Elli minn október 1970, og hans Íja mín október 1970

Síðan höfum við dúllað okkur saman, hann er besti vinur minn og félagi í öllu sem við tökum okkur fyrir hendur.  

Strákarnir mínir sem voru þriggja og eins árs, áttu hann frá fyrstu mínútu, ég mátti ekki einu sinni reima skóna þeirra, pabbi átti að gera það.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Við giftum okkur ekki fyrr en árið 1973.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og við höfum notið hvors annars og barnanna.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Höfum verið samhent og kærleiksrík fjölskylda.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ferðast um heiminn hér á Kúpu, en fyrsta ferðin var farin á kostnað hurðanna í húsinu sem við vorum að byggja, til Benidorm.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Danmörk var líka inn í myndinni.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

New York og margir fleiri staðir.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ítalía. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Tívolíið í Köben er afar rómantískt. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Guadalajarabar í Masatlan Mexico. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Gifting í El Salvador.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Gifting í Belgrad.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Smá brot af fjölskyldunni. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Yndislegast er samt bara heima í kúlunni í eldhúsinu með kertaljós, bjór og rauðvín, og spjalla um alla heima og geima.

Fólk hefur verið að spekulera í því hvernig á að halda lífi í hjónabandi.  Það er einfaldlega ekki erfitt.  Þegar hjón eru bestu vinir og leyfa hvort öðru að vera til, geta glaðst með hvort öðru, þar sem tryggð er algjör og væntumþykja, að taka sameiginlega á málum, en fyrst og fremst gefa hvort öðru það svigrúm sem manneskja þarf til að líða vel.  Og svo kom í ljós að hann átti við ákveðin vandamál að stríða sem ég gat hjálpað honum með.  Þannig að bænin var svo sannarlega heyrð og mér leiðbeint algjörlega á réttan veg. Við þurfum nefnilega ekki að trúa á einhvern Guð hverju nafni sem hann nefnist, við þurfum að trúa því að það sé til ljós og kærleikur sem getur allt eins verið innra með okkur sjálfum.  

Elli minn elskar að róa á kajak, hann er í kór og lúðrasveit, allt þetta skiptir hann miklu máli og svo að hlaupa af sér hornin í útlöndum.

Ég elska að vera heima og grufla í moldinni, ég gat líka alltaf tekið þátt í listalífinu, verið í hljómsveitum, Litla leikklúbbnum og bara það sem hugurinn stóð til. 

Við verðum að virða hvort annað sem einstaklinga þó við deilum heimili og börnum.  

Þessi litla saga mín er sönn, og það skipti mig engu hvort fólk trúir henni eða ekki, en mig langaði bara til að deila henni nú þegar við höfum verið saman í 45 ár og þykir jafnvel meira vænt um hvort annað en þegar við byrjuðum saman, samband þroskast með því að við þroskumst sjálf og þroskinn er hluti af góðu sambandi.  Það er líka ómetanlegt að eiga börnin sín sem vini, og ekki síður barnabörnin. 

Ég hef nú lokið við áttundu söguna fyrir börnin í kúlunni, þau hafa nú fengið sögu í jólagjöf frá ömmu í átta ár.  Þetta árið heitir sagan Nornaleikur.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Eigið svo góða nótt elskurnar.  

 

 

Erum við ekki komin út í fen, sem taka verður á um laun landsmanna?

Get alveg tekið undir að þetta eru óásættanleg laun fyrir alla þessa vinnu.  Og satt að segja ótrúlegt að stjórnvöld skuli skálka í því skjólinu að lögreglumenn hafa ekki verkfallsrétt. 

Þessi ungi lögreglumaður og fleiri slíkir eiga alla mína samúð.  

Málið er hins vegar að innan um lögregluna eru svartir sauðir sem setja blett á lögregluna í heild.  Menn sem haga sér þannig að fólk fyllist reiði og vonbrigðum með mennina sem eiga að vernda okkur og verja. 

Til að lögreglan geti unnið traust, verður að sigta þessa menn út og láta þá fara.  Sumir virðast vera þarna inni vegna valdsins sem þeir hafa í búning.  Þetta eru örugglega örfáir sauðir, en þeir setja svartan blett á alla góða menn þarna inni.

Sérstaklega þegar yfirmenn hilma yfir með þessum mönnum.  Þó þetta eigi ekki beint við um laun lögreglunnar, þá er hluti af vandanum einmitt þessir menn og að ekki skuli tekið strax á þeim þegar þeir verða uppvísir að of mikilli hörku.  Það þurfi annað hvort myndbönd og viðbrögð almennings til að taka á þeim málum. 

 

Svo vil ég bara óska lögreglunni að hún fái betri laun, þessi launaseðill sýnir að þetta einfaldlega gengur ekki upp.  Verður ef til vill til þess að einhverjir fara í lögregluna af öðrum ástæðum en að halda uppi lögum og reglum. 

Eigandi launaseðilsins bugaður