Þegar karlakórinn sló í gegn í Bolzano.

Jamm eða þannig.  Hótel Sitta átti afmæli og það hafði verið beðið um að kórinn héldi smá tónleika, og í staðin var kórnum og eiginkonum boðið í kvöldverð. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Já hér bjuggum við við torgið, rétt í hjarta Bolzano.  En nú er eitthvað að gerast sem karlarnir okkar sáu ekki alveg fyrir.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Víst var búið að ræða það svona fram og til baka en ég held að okkar menn hafi ekki alveg gert sér grein fyrir hvað hékk á spítunni, en nóg umk það.  Hér átti að fara fram tónleikar á torginu og það var bara gaman.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þessar elskur voru búnir að hanna sér búninga fyrir Ítalíuferðina, ekkert svona smaladæmi.. eða þannig

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Já þeir sómdu sér vel þarna niður í Bolzano okkar menn.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Fararstjórarnir okkar voru með lífið og sálina í öllu sem við gerðum, þau eru algjörlega einstök, stofnuðu þettar Eldhúsferðir til að framfleyta sér í söngnámi í Bolzano og ég hef oft farið með farartjórum víða, en ég verð að segja að þessi tvö standa algjörlega upp úr því öllu saman.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vestfirsk glæsimenni algjölega.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Stoltar eiginkonur fylgdust svo ákafar með.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þetta er hann Hrein einn af einsöngvurum Karlakórsins. Og söngurinn vakti mikla athygli bæjarbúa.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ójá við elskum okkar menn algjörlega 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En ömmuhjartað í mér er alltaf á varðbergi.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Litlar skottur eiga greiðan aðgang að mínu gamla hjarta 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Tala nú ekku um ef þær eru tvær.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En þær kunnu ekki síður að meta kórinn en við eiginkonurnar.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Því þær fóru að dansa með söngvum kórsins.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hvað er eiginlega hægt að biðja um meira en barnslega einlægni og aðdáun?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Því bragð er að þá barnið finnur 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Flottir aðdáendur karlakórsins.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Við hefðum auðvitað átt að fara og dansa líka.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ef til vill ekki alveg með svona miklum tilþrifum 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Það er nú ekki ónýtt að eiga svona flotta aðdáendur.  Segi nú bara.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og þá stóðst amman ekki málið.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Já það er nú það 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Svo var kvöldverður í boði hótelsins.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og við vorum frekar spennt hvað borið væri á borð.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Það sem er svo skemmtilegt við þennan stóra hóp er að það eru allir samtaka um að skemmta sér, aldrei neitt vesen og enginn klíkuskapur.  Þetta er eiginlega ótrúlegt eins ólík og við erum, eða ef til  vill er það einmitt þess vegna.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Beðið eftir matnum.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Eigendur hótelsins Eru miklir músik aðdáendur og upp um alla veggi eru frægir stjórnendur, og auðvitað er hér mynd af Ashkenazy.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Allavega maturinn smakkaðist bara vel, þó sumt væri frekar torkennilegt.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ef þið eruð að undra ykkur á yfirlýsingunni á myndumum, þá bilaði vélin mín þannig að ég get ekki notað flassið, og þá verða myndirnar svona, sorrý.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En við nutum matarins og skemmtunarinnar mjög vel.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Jóna Fanney í öllu sínu tvíveldi svo falleg og háólétt, en samt svo dugleg og ákveðn þessi stúlka.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En það var ýmislegt sem átti eftir að koma í ljós, óvæntur gestur að mæta og svoleiðis. En enginn var með neinar áhyggjur út af því... eða þannig.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Því miður man ég ekki nafnið á þessum ágæta manni, en hann er víst vel þekktur þarna í suður Tíról sem leikstjóri. Og nú átti að taka það hehehe.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Já hann þekkti strax Gróu á Leiti.. eða þannig hahaha.  Og þarna var planað hvernig átti að gera stóra hluti á torginu á morgun. Allir glaðir og fullir sjálfstraust, auðvitað væri þetta ekkert mál hehehe

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ekkert mál fyrir Jón Pál, handritið klárt og bara eftir að æfa sig daginn eftir.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Leikstjórinn meðita algjörlega og okkar menn fullir sjálfstraust.. enda nokkuð óskírir í hugsun eftir góða drykki og mat, sagði ég nokkuð um að drykkirnir voru fríir?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hana þarna kemur villupúkinn aftur að manni, ekki hægt að taka út myndir, þannig að þið verðið bara að dást að Ásu og öllum hinum aftur 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Já það var spekulerað í hver ætti að leika hvað, og hlutverkin valin þetta kvöld.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Það var óskaplega spennandi að upplifa hvernig listaverk verður til á núll komma núll tíma, en leikstjórinn var fullur traust á að okka menn myndu standa sig, svo ég tali nú ekki um þá sjálfa, frekar hálfa hahaha

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En þá gerðist nokkur óvænt, fararstjórarnir okkar og uppvörtunardaman sem reyndist vera í söngnámi upphófu söng, Þessi skemmtilega stúlka heitir ... nú man ég ekki Rósa? En hún söng fallega og faglega.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Síðan kom yndislegur ástardúett fararstóranna okkar, eitthvað svo fallegt og frábært með litla barnið þarna á milli 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Daginn eftir fór fram æfing á handritinu sem hafði verið kynnt kvöldið áður.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og þá fór nú að renna tvær grímur á okkar menn, svona þegar málin voru kryfjuð til merkjar hehehe

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Já alvara lífsins blasti við, það sem í gær virtist vera svooo einfalt og skemmtilegt, fór eiginlega að renna upp fyrir okkar mönnum að ef til vill gæti leynst þarna eitthvað sem þyrfti að ræða betur.  Menn fóru yfir rulluna sína og sumir vildu helst bara láta sig hverfa, sérstaklega í ljósi þess að þetta var allt tekið upp af bæði pressunni og sjónvarpinu.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En æfingin gekk vel og leikstjórinn var algjörlega harður á sínu.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og auðvitað var enginn leið til baka 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þetta var ströng æfing og margir stöldruðu við til að horfa á uppákomuna, en þetta var jú bara æfing, og nú átti eftir að koma búningar og allskonar skemmtilegt.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Konsertmeistarinn Margrét og leikstjórinn ráða ráðum sínum.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Já spennan í hámarki og saklausir gestir vita ekkert hvað er í vændum.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En plottið helsur áfram þið eruð gestir og fáið hlutverk segir leikstjórinn allt leyndól

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Það sem hér á að gerast eftir hádegið, er að kórinn ætlar að syngja Bjössi á mjólkurbílnum eða Papaveri & Papere í leik, þannig að karlarnir okkar koma fram í ýmsum búningum og í hópum og byrja að synga algjörlega óvænt, svo gestirnir vita ekki á hvað þeim stendur veðrið.  Og svo er að sjá hvor þetta heppnast.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Svo er að sjá hvort þetta heppnast, en það verður bara næst, svo var líka bílasýning á torginu þennan sama dag, og ég ætla að sýna myndir af nokkrum þeirra, en alveg bara næst. Eigið góða helgi elskurnar 

Dólómítafjöllin- Ítalíuferð framhald.

Við fórum frá Bolzano upp Eggenthal- dalinn og upp að Karersee-vatni, svo gegnum Karerpass-skarðið og yfir pordoijoch-skarðið, þaðan er svo farið með kláfi upp á Sass Pordoi - fjallið sem erí 2.950 metra hæð.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Það er afskaplega fallegt í sveitunum kring um Bolzano. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Vatnið þeirra er drykkjarhæft sem er kostur.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Við stefnum á þessi háu fjöll sem þarna blasa við.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér sjáið þið skíðabrekkurnar von að margir fari á skíði í Alpafjöllin.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og upp er klifrað hærra og hærra, Þau eru sérstök á litin Dolomitafjöllin.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og vegirnir eru nú ekki alltaf jafn breiðis, hér munaði minnir mig 5 cm á milli bílanna, en bílstjórarnir okkar voru eldklárir og þekktu sínar rútur út og inn.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bergir gnæfir hátt yfir.  Það fer um mann smá hrollur að hugsa til að eiga að fara að klifra þarna upp í kláf.  Elli fararstjóri sagði að stundum mætti sjá ljós í klettaskorum, það væru fjallgöngumenn, sem hengdu hengirúm í klettunum og svæfu svo þar yfir nóttina.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og nú erum við komin upp í snjólínu.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Já komin upp í snjó, og lítill gróður.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hrikalega falleg fjallasýn.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ekkert smáflott.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Svo var smástopp svo við gætum tekið myndir.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þetta er svona stopp fyrir skíðamenn, svo þeir bruni ekki út í ógöngur.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Kláfur á ferð.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Jæja þá er komið að því.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Nokkrir lögðu ekki í uppförina. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þessi heilsaði okkur þegar við komum upp í kláfaðstöðuna.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Þá er að draga andann djúpt og fleygja sér í dúpu laugina.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ekki myndi ég fara þarna upp þó mér væri borgað fyrir það 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Eins og maður sé í flugvél.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vona að þið séuð ekki leið á fjallamyndum, en þetta er bara svo stórkostlegt, til dæmis verða Ernirinn og Eyrarfjall eins og litlir fjólubláir draumar í samlíkingunni.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Jamm hrikalegt en fallegt.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Komin upp og hér fengum við okkur hádegismat, og áttum góða stund í frábæru veðri.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Mynd af okkur Ella í ítölsku ölpunum í 2950 metra hæð yfir sjávarmáli.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Já þetta er lofthrædda konan, og ég þorði meira að segja að kíkja fram af brúninni.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Já sumir eru lofthræddari en aðrir.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þessi vakti athygli gesta, múrmeldýrið.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þessir kappar eru að undirbúa klettaklifur.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þá er að fara niður.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Einhverjir að klifra upp á klettinn.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og svo koma fleiri  Ótrúlegt að sjá.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Alveg að komast niður.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Komin niður og getum slakað á.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þá erum við búin að skoða það.  En eins og þið sjáið er töluð jöfnum höndum ítalska og þýska í Suður Tíról, og allar merkingar bæði á þýsku og ítölsku, sagt er að nú eigi að afnema styrki til að halda þessum sið, og að þá verði margir hér sem vilja segja sig út ESB.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ef þið haldið að þetta sé brú, þá er það misskilningur, þetta er nefnilega skíðabraut. Þeir gera skíðabrautir yfir vegi og aðrar ójöfnur.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér er Karersee- vatnið, það var hægt að ganga kring um það, á góðum degi speglast fjöllinn í því, en þetta sérstaka svæði heitir rósagarðurinn.  Sagan segir að dvergur einn lagði ást á prinsessu, en þegar hún giftist öðum varð hann reiður og lagði á að enginn skyldi sjá fallega rósagarðinn hans, sem var þarna upp í fjöllunum hvorki að degi né nóttu.  En hann gleymsi sólarlagi og sólarupprás, og þá má sjá rósagarðinn bleikan og uppljómaðan.

En ég vona að þið hafið notið Dólómítafjallanna eins vel og ég og ekki sakar að þið hafið orðið örlítið lofthrædd.  'Eg hef verið að hugas um ferðalanginn sem ég tók upp í á leiðinni suður, sem kom frá Mont Blanc til að skoða vestfirsku fjöllinn.  

Eigið góðan dag.  

Ítalíuferð framhald. .

Á mánudeginum var ferðinni heitið upp í Dólómítafjöllinn, sem eru með hæstu fjöllum í Evrópu eða allt að því 3000 metra yfir sjávarmáli.  En við förum ekki þangað alveg strax, því við ætlum að koma við í Ortisei, fæðingarbæ Sigurðar Demetz söngvara og söngkennara sem margir þekkja.  En fjölskylda hans á fyrirtæki sem sker út helgimyndir og sendir um allann heim.  Bróðir hans tók á móti okkur og nokkrir kórfélagar höfðu þekkt Sigurð, og ein kona í hópnum Guðný hafði verið í söngtímum hjá honum.  Gamla manninum þótti vænt um að heyra það.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þetta er reyndar götumyndin út um glugga á hótelherberginu mínu.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En vegirnir þarna eru svo sannarlega krókóttir og þröngir, en algjört meistaraverk að hengja þá svona upp í fjöllinn.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Eins og sjá má, er ekki mikið pláss, svona í dalbotnum hér.  Áður fyrr voru íbúar einangraðir hver í sínum dal, og þeir töluðu sérstakar mállískur eftir því í hvaða dal þeir bjuggu.  En svo kom vegurinn og ástandið batnaði, því hér er mikil ferðamannaparadís.

  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En við vestfirðingar þekkjum vel svona mannvirki.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér má sjá stöplana sem hraðbrautinn stendur á. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En vegirnir þarna eru svo sannarlega krókóttir og þröngir, en algjört meistaraverk að hengja þá svona upp í fjöllinn.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Eins og sjá má, er ekki mikið pláss, svona í dalbotnum hér.  Áður fyrr voru íbúar einangraðir hver í sínum dal, og þeir töluðu sérstakar mállískur eftir því í hvaða dal þeir bjuggu.  En svo kom vegurinn og ástandið batnaði, því hér er mikil ferðamannaparadís.

  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og hér má sjá hrikaleika þessa vegar.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Fallegt ekki satt?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En hér erum við komin á safnið, og þetta er bróðir Sigurðar, nú man ég ekki lengur hvað hans nafn er 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

hér er gaman að skoða, og margt gríðarlega fallegt, hér er tálgað úr tré, linditré er notað í útskurði, en fura til að búa til kassana sem gripirnir eru lagði í, þegar þeir eru sendir út um allan heim.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér er jesú kristur í frumformi.

 

  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Áhugasamir kórfélagar hlusta á sögu þessarar verskmiðju, þar sem allt er búið til af umhyggju og alúð.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér er svo Jesú kominn fullmótaður, bara eftir að mála hann.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þessar spýtur eiga eftir að verða að fögum styttum.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Eins og sjá má hér. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og hérna. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hver listamaður gerir sína styttu frá A til Ö, og er hanbragð þeirra á styttunum. Enginn stytta er nákvæmlega eins. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Já þær eru margar flottar og líka konan sem þarna stendur. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Raunar vantar ekki hendurnar á Jesú, heldur eru þær skrúfaðar á sérstaklega, því það er erfitt að ferðast með hendurnar út í loftið. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér er frumteikning af stærstu styttunni sem þau hafa gert.  Nú man ég ekki lengur hvað hún var stór. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Móðir Theresa með lítið barn í fanginu. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Já við erum sem sagt í málingadeildinni, en eins og ég sagði þá fylgir listamaðurinn sinni styttu frá byrjun til enda. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Með umhyggju og ástúð.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér er Jesú tilbúinn til að fara í kirkju eða einhverja byggingu aðra.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér er hún Jóna Fanney fararstjórinn okkar. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Það væri nú gaman að eiga eina sona í stofunni hjá sér 

 

  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér eru líka gerðar lágmyndir, og allskonar flotterí.  Mæli með að fara og fá að skoða þetta safn ef þið eigið leið um Val Gardena.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Já hér var gaman.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En Óli hreyfst auðvitað mest af Díönu prinsessu 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og auðvitað tóku karlarnir lagið.  Þeir sungu á ítölsku og það var gama að sjá svipinn á starfsfólkinu þegar það fattaði það.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og varið ykkur svo á hundinum... Nei reyndar hann hvorki bítur né geltir þessi elska, því hann er úr trá 

 

Vona að þið hafið skemmt ykkur í þessari ferð, en hún er ekki búin, því við ætlum upp í Dolomitafjöllinn upp í Sassa Pordoi fjallið í kláf, en það er 2950 metra hátt frá sjávarmáli.  

Þangað til næst.  Eigið góðan dag. 

Afmæli.

Elli minn varð sjötugur í gær.  Ég ákvað að halda honum veislu, en það átti að vera leyndarmál, því ég vildi koma honum á óvart þessari elsku.  

Allt gekk vel, hann hélt að það yrði ekkert um að vera og fór í vinnu um morguninn eins og ekkert væri.  

En ég og systurmínar og einn bróðir og mákona vorum búin að undirbúa veislu án þess að hann hefði hugmynd um. Þetta var skemmtilegt og ég auglýsti á facebókinni þar sem ég veit að þangað fer hann sjaldan eða aldrei.  Og fullt af fólki tók þátt í leyndarmálinu.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Ég pantaði snittur frá Hamraborg og Dóra systir bakaði þessa líka flottu brauðtertu og Inga Bára litla sys kom með flatkökur með áleggi, Guðbjörg mágkona kom með ídýfur og Dísa Guðmunds sendi karlinn sinn með ýmislegt góðgæti.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Það gerir engin flottari brauðtertur en Dósa systir mín.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Úlfur og Júlíana Lind létu sig ekki vanta.  elsku barnabörnin mín og líka Daníel, Sigurjón og Ólöf Dagmar 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Addi minn kom líka og hér er einnig Jorge frá El Salvador, sem hefur verið hér hjá mér í þrjá mánuði.

 

 

 

 

 

 

 

 

Svo margir yndislegir vinir og fjölskylda eins og Tóta mín, Hafsteinn og Halla, sem kom með flösku af Asti Cancia. Mér fannst það svo vel við hæfi sagði Halla og hló, því þessi drykkur varð til að nafnið á hljómsveitinni ykkar Halla, Dúdda, Steina og Rósa varð kveikjan að því nafni.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vinnufélagar og vinir, hvað er hægt að fá það betra? 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Já þetta var sannarlega notaleg stund í ofsalega góðu veðri, sem lék við okkur allan tímann.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En svo birtust syngjandi karlar, Hann á afmæli í dag....

 

 

 

 

 

 

 

 

Þessu hafði karlinn minn ekki búist við 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og þarna var fagnaðar fundur hjá félögum.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dóri var mættur, sem kajakfélagi og með myndavélina, enda flottur ljósmyndari fyrir bb.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og svo var sungið áfram, hér er Viðar ærslabelgur að stjórna kórnum í Veifa túttum vilta Rósa, sem er eitt skemmtilegasta atriði sem einn kór getur framkvæmt, get svo svarið það. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og hér er verið að ræða málin af alvöru Guðrún Jóns okkar frábæra söngkona, Magga og Þorsteinn.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þetta aftur á móti eru mínir skólabræður, Addi, Jónas og Nonni Láka, flottir strákar.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér erum við svo systkinin, Daddi, Ég Inga Bára og Dóra, en litli bróðí fann hjá sér þörf fyrir að láta eins og asni 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En hvað um það við erum auðvitað flottust, hér vantar auðvitað, Nonna bróður, Siggu systur og Gunnar sem sá sér ekki fært að mæta því miður.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Litla sys doktorinn og Elli ræða málin af alvöru 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér eru svo strákarnir mínir, Úlfur og Sigurjón synir Júlla míns, Jorge frá El Salvador og Matteus frá Ítalíu.

Ég vil að lokum þakka öllum þeim sem tóku þátt í þessu litla gamni mínu, og hjálpuðu mér á einn og annan hátt, það er svo gott að eiga góða vini og vandamenn, sem elska mann jafn mikið og ég elska þau.  Það er alveg ómetanlegt að finna hlýju og kærleika frá fólki sem maður deilir þessu lífið með, það ber að rækta þann kærleika, því hann er ekki ókeypis.

Elskurnar innilega takk fyrir mig  Og bestu kveðjur frá Elíasi.  

Já er það ekki?

Jamm hverjir eru rasistarnir núna?  Það er nefnilega vandmeðfarið réttlætið, og þetta sem þarna er að gerast er hreint út sagt með ólíkindum og setur fólkið sem hér um ræðir á nákvæmlega sama level og þeir eru að gagnrýna Forsvarsmenn framsóknar fyrir.  Þetta er líka kallað einelti og er ógeðslegt.  Þeir þurfa því að fara að fægja geislabauginn sinn hinir flokkarnir.  

Gagnrýnir útilokun Framsóknar

Karlakórsferð

Ekið var niður Þýskaland frá Munchen til Ítalíu.  Gegnum Bæjaraland, en í Þýskalandi eins og í Austurríki og Ítalíu eru ótal smáríki sem mynda heildina, þar sem áður voru kóngar og fyrirfólk, og kastalar allstaðar.  En Bæjaraland er eitt af ríkustu svæðum Þýskalands með mesta framleiðslu per haus.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Hér er ekkert smáhýsi á ferð. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vel hirt tún og kirkja í miðju þorpi er eitthvað sem er aðal á þessu svæði.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Brennerskarðið, þar sem var mjög hart barist í heimstyrjöldinni.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Suður Tírol var eitt af fátækustu svæðum Ítalíu, með bröttum fjöllum og erfiðleikum vegna slæmra vega, þangað til hraðbrautinn var gerð, þá vænkaðist hagur Suður Tíról, sem varð einn vinsælasti ferðamannastaður á Ítalíu, bæði sumar og vetur vegna skíðasvæðanna og einstakrar veðurblíðu og fegurðar.  Elli fararstjóri sagði okkur að þjóðverjar og ítalir byggðu þessa þjóðbraut, en það eru austurríkismenn sem rukka fyrir hana, vegna þess að hún liggur um Austurríki. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

það hefur verið þrekvirki að byggja þessa hraðbraut, sem er meiriháttar vegagerð.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér má sjá virki frá styrjöld í Brennerskarðinu.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og kastalarnir víða, og allir hátt uppi, þar sem hægt var að verjast óvininum.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Jæja við erum komin til Bolzano.  Bolzano eða Bozen á þýsku er norðarlega í ítölsku Ölpunum, héraðið heitir Suðue Tíról.  Frá 1190 hefur Bolzano verið mikilvæg  verslunarborg, en vegna staðsetningar hennar milli margra stórra borga, m.a. Feneyja og Augsburg í suður Bæheimi í Þýskalandi, mættust menn þar á miðri leið til að eiga viðskipti hver við annan. 

   

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Þessi kirkja er á torginu þar sem hótelið okkar er, hún vakti okkur kl. 7 á hverjum morgni, veit ekki hvort það var gott eða slæmt, alla vega svaf enginn yfir sig. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þessi höfðingi stendur á miðju torginu í Bolzano, þarf að spyrja betur um hann, það er nefnilega saga.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Við erum á leið í kláf til að fara upp í fjöllin.  Kláfurinn er nýr, var vígður 2009, ferðinni er heitið upp til Soprabolzano með kláf og síðan með með gamalli lest til Wolfsgruben, á leiðinni upp má sjá vínekrur og eplaekrur, ásamt leirpíramíta sem eru á náttúruminjaskrá UNESCO.  

En hér var tekið lagið hraustlega af karlakórnum á kláfstöðinni.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Það verður að segjast eins og er að ég var með smá fiðring í maganum, en allt gekk þetta vel, og útsýnið frábært.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér eru vínekrurnar hátt upp í fjöllunum.  Hér er líka mikil eplarækt. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Borgin í öllu sínu veldi langt fyrir neðan okkur, en Bolzano liggur aðeins 265 metrum yfir sjávarmáli, þó sum fjöllinn í kring séu um 3000 metra yfir sjávarmáli. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Við erum komin í sveitina, það er ekki mikið sléttlendi hér, víða hanga húsin og akrarnir rétt við þvergnípi, ekki gott að vera mjög lofthræddur hér. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En svona er þetta bara.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og við erum komin upp.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Erni Ingólfs var víst kalt, enda hitinn rétt um 36°  Þó aðeins svalara svona hátt uppil 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En við ætlum að fara í lest og aka um fjöllinn við ætlum að skoða hunangsbú, Plattnerhofsafnið og njóta náttúrufegurðar Alpanna. Við vorum heppinn því þetta er gamla upprunalega lestinn sem við fáum að ferðast í.  Hún var eiginlega alveg eins og gömlu vagnarnir í San Fransisco.  Og þarna var öllum troðið inn.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Það var ekki frítt við að andardrátturinn væri svolítið grunnur í þessari hæð.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ítalir eru auðvitað mjög kaþólskir, hér hefur trúlega orðið dauðaslys.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér var stoppað til að fara í Plattnerhofsafnið.  En það er eitt af afar gömlum bóndabæjum sem hafa varðveist í upphaflegri mynd.  Flestir voru brenndir, þegar kom upp veiki sem talin var stafa af efnivið húsanna.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Svo var gengið að safninu.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Í þessu gamla húsi var búið alveg þangað til um 1985, en þar bjuggu tvær systur, önnur sem erfði bæinn, en hin meira sem þræll.  Þær áttu enginn farartæki en gengu niður til Bolzano til að ná í það sem þurfti til búsins.  Enginn kláfur þá.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér er inngangurinn, hér er líka sala á hunangi, með allskonar bragði, og var hægt að smakka af list.  Hunangið er algjörlega náttúrulegt og unnið samkvæmt rituali til að halda sinni upprunalegu næringu.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Það er auðvitað afar nýtískulegt og gott að hafa klósettið í svefnherberginu 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Svo ekki sé nú talað um eldhúsið.  

 

   

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér er ekki verið að láta pípulagnir þvælast fyrir, bara rás fyrir vatnið og annað út á lóðina.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Skóladótið, pennastokkurinn og ipadinn hehe.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér má svo sjá körfurnar sem flugurnar voru ræktaðar í, svo var þetta bara allt saman pressað þegar kom að uppskerunni.  Reyndar er hunangsrækt hér ennþá, en á nútímalegri máta.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Svo þrufti auðvitað að tilla sér á barinn áður en haldið var af stað heim á hótel.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Beðið eftir lestinni.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Svo er haldið niður aftur, hér má sjá bletti sem menn slá og senda svo heyið niður í böggum.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ítölsku Alparnir, veit ekki hvort er hrikalegra Copper Canyon í Mexico e'a þessi fjöll.  En hvortveggja afskaplega myndarleg og falleg.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér voru svo leirpýramídarnir, en þeir sjást ekki á þessari mynd.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þorpin upp í fjöllunum.  Hér er mikil eplarækt. og það eru sko ekki bara epli, heldur margskonar epli.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og komin heim á hótel.   

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Gott að fá sér bjór, þessi ungi barþjónn á íslenska kærustu og heilsaði okkur á íslensku.  Hér er örugglega verið að skála í grabba.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Það er ekki mikið af betlurum hér, raunar varð ég varla var við neinn, svo er líka að klæða sig upp og vekja athygli.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Götumyndirnar eru mikið fallegar hér, og húsum vel við haldið.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Við ætlum aðeins að skreppa í labbitúr, hér má sjá annan fararstjórann okkar hana Jónu Fanneyju, þau eru alveg til fyrirmyndar þessi tvö, og allt vel skipulagt.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Það sem háir gömlum borgum er einmitt þröngar götur, það er ótrúlegt að sjá bílaumferð á slíkum.  En þetta er meira göngugata aðalverslunargata Bolzano.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér er verið að hóa hópnum saman.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér er þessi elska eins og íslensk valkyrja, hún er búin að læra söng og hefur mikla og fallega rödd, enda er hún Konnari.  Hún er nú komin heim til að eiga litla guttann sem fylgdi okkur allar ferðir með mömmu sinni. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Okkar strákar voru vel merktir.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér er verið að skoða byggingar og hvernig reynt er að byggja þannig að það verði kæling þegar mest er heitt.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Sum hús líka út eins og ófreskjur eða geimverur 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér erum við komin inn í klausturgarð, en það má ekki hafa hátt til að trufla ekki íbúana.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  

 

Ég man þetta ekki alveg, tek mér svolítið skáldaleyfi, en mig minnir að hér hafi djöfullinn verið múraður inni.   

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Það er nefnilega allt til í kaþólskunni eins og annarsstaðar, djöflar, dýrðlingar og allt þar á milli.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Meira að segja ísmaðurinn ógurlegi, en ég segi nánar frá honum seinna.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Tveir flottir.  bjórinn flaut hér um slóðir sem aldrei fyrr.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ég veit ekki alveg hvað þeir voru að skoða þessir herramenn, en skondnir eru þeir 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En hér gerum við hlé á ferðinni.  Vona að þið hafi haft gaman af.  

Eigið góðan dag.  

Að iðrast, er það rétta.

Svo sannarlega verður þeim þetta víti til varnaðar.  Unglingar gera stundum hluti sem þeir dauðsjá eftir, einhvernveginn æsast þeir upp í vitleysunni og loks ráða ekki við framvinduna.  Það var því alveg frábært hjá forráðamönnum Sæbjörgu að koma þessu á framfæri, og þar með fá drengina til að sjá hvað þeir höfðu gert.  Þetta mál hefur því leysts á farsælan hátt bæði fyrir drengina, fjölskyldur þeirra og svo björgunarsveitina, og þeir eiga örugglega eftir að vinna vel að öryggismálum sjómanna héðan í frá.  

Piltarnir báðust afsökunar

Ferðin til Ítalíu.

Það myndi æra óstöðugan að ætla að segja frá öllu því skemmtilega sem við upplifðum í ferðinni.  Karlakórinn Ernir ákvað að skella sér til Ítalíu með mökum.  Við höfum farið nokkara svona ferðir og þær eru alltaf jafn skemmtilegar, því hópurinn er samhentur og góður félagsskapur, ótrúlegt því við minnir mig 85 manns.  

En piltarnir okkar byrjuðu ferðina með að halda tónleika í Guðríðarkirkju í Grafarvogi, þar var fullt út úr dyrum, því bæði eru kórinn vel þekktur og margir vestfirðingar leggja leið sína til að hlusta á þá.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Tónleikarnir voru vel sóttir.

Síðan var ferðinni heitið til Munchen, þar sem fararstjórarnir tóku á móti okkur með tveimur rútum, til að aka okkur til Suður Týról, nánar tiltekið Bolzano.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Við vorum spennt fyrir ferðinni á flugvellinum.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Komin til Munchen og létt yfir  mannskapnum.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Fararstjórarnir okkar reyndust vera alveg frábær.  Þau eiga sjálf þessa ferðaskrifstofu Eldhúsferðir, eða Cucina Travel.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Það var galsi í mannskapnum.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Lögð af stað.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Allt snyrtilegt hér, eins og vera ber í Þýskalandi.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Sem betur fer voru engar fyrirstöður á hraðbrautinni eins og oft vill verða.  Suður Týról tilheyrði Austurríki en eftir stríðið fengu ítalir landið, og hóf Mússolíni þá nauðungarflutninga, að flytja þýskumælandi fólk til suður Ítalíu og flytja þaðan fólki til Suður Týról.  Það heppnaðist ekki mjög vel, því landbúnaður er mjög sérstakur í Týról, þar sem fjöllinn eru afar há upp í 3000 metrar, og djúpir dalir, sem fólk frá flatlendinu réði ekki við.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Förin liggur gegnum Brennerskarðið, þar sem hart var barist, þar eru virki sem voru notuð til að verjast óvininum.  En hraðbrautin sem við ókum á er öll byggð á stöplum, og liggur meðfram hlíðum og yfir dali, ótrúlegt mannvirki, hún var opnuð einhverntímann milli 1950 - 60.  Hún liggur ekki alveg upp við fjöllinn, til að forðast skriðuföll, sem eru tíð í þessum háu fjöllum, en þau eru víða lögð netum til að varna skriðum, eins og víða má sjá í Noregi.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Kastala má víða sjá hátt upp í hlíðum.  Hér er búið langt upp eftir fjöllinn, og enn ofar má sjá bletti sem slegnir eru.  Jóna Fanney annar fararstjórinn sagði okkur sögu um hvernig jóðlið varð til.  Menn fóru upp í fjallið og slógu bletti sem þar voru, en í stað þess að bera heyið niður snarbrattar hlíðar, þá bundu þeir töðuna í bagga og rúlluðu því svon niður, en af því að skógurinn er svo þéttur, þá sást ekki til þeirra sem biðu neðar í fjallinu eftir sendingunni, því göluðu þeir Júlúhe, til merkis um að bagginn væri á leiðinni, og þegar hann komst svo niður, jahúu, kvað þá að neðan, svo þannig byrjaði jóðlið í Týról. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þá erum við komin á hótelið, Stadt Hotel  Cittá.  En hér í Bolzano, þar sem við bjuggum eru allar merkingar bæði á þýsku og ítölsku, þar sem hér búa bæði ítölskumælandi íbúar og þýskumælandi.  

Reyndar er eitt tungumál til viðbótar hér elsta tungumálið ladin.  Það tungumál er talað í sveitinni og eru mismunandi mállískur vegna þess að áður en dalirnir voru vegi lagðir bjó fólkið mest á sínu svæði og þróaði sitt eigið mál, sem ennþá má heyra.  Týrólabúar tala líka allir mjög góða ensku.  

En nú verð ég að hætta í bili, en á eftir að segja frá mörgu skemmtilegu, eins og ísmanninnum Otzi, dolomitafjöllunum og ferðum í kláfum.  

En nóg í dag eigið góðan dag elskurnar  

Mikið er gaman að svona fréttum.

Maður fær einhvernveginn trú á bæði mannkyninu og lögreglunni aftur, við að lesa svona.  Takk fyrir mig, kæru bjargvættir.  

Lögreglan bjargaði kettlingi í neyð

Menningarhátíð ungmenna á vestfjörðum.

Jæja þá er ég komin heim frá Ítalíu, það var skemmtileg og afar fróðleg ferð.  Ég hef hugsað mér að bjóða ykkur í ferðalag.  En hef ekki tíma núna, því nú þarf að vinna upp "tapaðan" tíma, sem ekki var tapaður því ég er algjörlega endurnærð eftir frábæra ferð með frábærufólki. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Karlakórinn Ernir tekur lagið.  

 

En ég vil benda fólki á menningarhátíðina L.Ú.R.  Sem stendur yfir á Ísafirði núna.  Eins og segir í bækling sem unglingarnir gefa út:

"Verkefnið LÚR hófst fyrir ári síðan þegar nokkur ungmenni hittust í Menningarmiðstöðinni Edinborg.

Fundar var reglulega yfir veturinn þar sem við fundum 9. manna hópa frá Rúmeníu og Finnlandi og sóttum um styrk til Evrópu unga fólksins á mettíma sem  var afar lærdómsríkt.  

Við erum ótrúlega glöð því við fengum styrkinn og þess vegna eru ungmenninn að koma til Íslands 8. júní. og eru í heimsókn hérna til 16. júní.  Þau taka þátt í listasmiðjum  með áherslu á tabú ásamt vestfirskum ungmennum og verður afraksturinn af þeim sýndur á hátíðinni.  

LÚR-festival".

Þetta er frábært framtak þessara ungmenna, og hafa þau lagt mikið í hátíðina, unnið þetta allt sjálf.  Það er sannarlega fjársjóður í ungmennunum okkar.

Endilega sýnið þessu áhuga og látið þau vita hve frábær þau eru.